Kurdu Ulusun Türk’ün

Kökleri derinlerden çıkıp gelen milletin,
Dar günün eşiğinde düşmüş nice kalası;
Yıldırımlar misali akıp gelen milletin,
Asırlara hükmeden tutsak kalmış balası.

Dizginlenmiş apansız bozkırların atlısı,
Tökezleyen atının gem vurulmuş başına;
Benliği parçalanmış acı dolmuş tatlısı,
Tutuşmuştur yeniden özgürlük savaşına.

Dirliğin özü birlik her ilden her obadan,
Közüyle kavrulacak utku için can gerek;
Aslı nesli bilinen Türk ana Türk babadan,
Dokuz tuğun aşkına başa bir kağan gerek.

Bulutların ardında gün uykuya dalmadan,
Kuşanıp deri kemer takılsın tüylü börkler;
Yıldızlar gölgelenip karanlığa kalmadan,
Ayrık otundan kalan kesilsin bütün kökler.

Ok uyansın sadakta kılıç çıksın kınından,
Kızıl tayın arından kaypaklar girsin yere;
Yer yarılsın gök insin nal sesinin tınından,
Başka var mı acunda namustan büyük töre.

Adalet kamçısından diz çöksün ulu dağlar,
Yeni destanlar doğsun türkü olsun dillerde;
Can bağışlar Vuslatî bu ülkü bizi bağlar,
Kurdu ulusun Türk’ün bütün esir illerde.

Osman Öcal

Offfffffffffff ki offffffffffffff...!
Muteşem üstü muhteşem bir şiir...
Son iki yılda okuduğum en kalite Türklük şiiridir bu...
Alkışlıyorum Osman Hocamı...
Doyumsuz bir şiirdi...
*
Teşekkürler...
Selamlar, saygılar...

Depreşti duygular ne yapalım. Saygılar.

Vayyyyyyyyy..."Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner taşarım!..."

Osman hocam belli ki o kerteye gelmiş, depreşen duygularıyla dört köşe, yedi coğrafyaya fener tutmuş dokuz renkli ışığıyla...
Dörtlükler harbi silkeliyor okuru değerli can...
Etkilenmemek mümkün mü? Onuncu ışık da ben olsam dağlar mı yıkılır acep...

Değerli kaleminize, düşünen ve düşündüren özünüze saygı ve dostlukla hocam...