Taş duvarla kemeri, çekilmiş ta ezelden,
Asırlar geçmiş beri, bak köprüye uğrasan.
Giderken gâvur vurmuş, bir yanı yıkık belden,
Sağlam ayak temeli, yapısında horasan,
Dedemin o’kağnısı, müze oldu nalesi,
Çolak orta mahalle, andırır şark kalesi.
Harman yeri gençleri, turlar eyler seyranı,
Göz tutmayan adama, lakap takar hayranı.
Gönlü severse bakmaz, büyük küçük yaşına,
Tepe mahalle çıkan, yetmez olur aküsü,
Kayabaşının seyri, hoştur anı öyküsü.
Tilki mahalle sığmaz, koyağa göç taşına.
Kara taşın dorağı, otaçe düz durağım,
Düşer gurbete yolum, gelir döner uğrağım...
(Aydın Suyak)

Sözlük:
Dorağı,Dorak=Eskiden yoğurt konan içi oyuk taş.
Horasan=Eskiden özel mazemelerle hazırlanan duvar harcı.
Koyak=Beldede mevki adı.
Otaçe= Beldede mahalle adı.
***
Onegin stanza ya da Pushkin sone:
Rus Şiiri.
Aleksandır Sergeyeviç Puşkin tarafından
kendi kişilerarası epik Yevgeni Onegin için icat edilmiştir.
Her kublesi On dört mısralık bir şiirdir.

Kafiye örgüsü:
1-a
2-B
3-a
4-B
5-c
6-c
7-D
8-D
9-e
10-F
11-F
12-e
13-G
14-G' şeklindedir.
Diğer sonelerden ayrılan bir diğer yönü de kıtalar halinde olmamasıdır.
Küçük harflerle belirtilen mısralarda kafiye sondan bir önceki hece üzerinde,
büyük harflerle belirtilen mısralarda ise son hece üzerinde uygulanır.
(Osman ÖCAL)