Kuşkudan gerçeğe

Ahmet ÖZDEMİR
*************

Yunus her gün odun taşımaktan erinmemiş. Zor gelen odun kırıp getirmek değil de, yüzünde Allah'ın güzelliğini seyrettiği Taptuk Emre'den ayrı kalmakmış,

Başlarda odun kırmaya giderken düşünüyor; gelirken düşünüyormuş: Şu âlem içre kendinden eksik, kendinden âsi bir kul, bir can bulamıyor, sızlanıyormuş:

Yunus o yıllarda aşk yolunun "cünun" dönemindeymiş. Bu dönemde âşıklar, dayanılmaz acılar içinde yanarlar, hasretlere dayamazlar, kuşkularla, kararsızlıklarla boğuşurlarmış. Yunus şöyle diyormuş;

Asi kulum defterine bak derse
Yüzde karaları görür çok derse
Yerim göğüm arasından çık derse
Yazık bana hayıf bana vah bana,,

Sorular soruları izliyor, bin bir soruya, kuşkuya yanıt arıyormuş. Bazen ağaçlarla, yapraklarla çiçeklerle konuşuyor, nerden geldik, nereye gideceğiz, varlık, yokluk türlü kararsızlıklarını gidermek istiyormuş:

Sordum Sarı Çiçeğe
Annen baban var mıdır?
Çiçek eydür derviş baba
Annem babam topraktır.

Sordum sarı çiçeğe
Benzin neden sarıdır
Çiçek eydür derviş baba
Ölüm bana yakındır

Sordum sarı çiçeğe
Sizde ölüm var mıdır?
Çiçek eydür derviş baba
Ölümsüz yer var mıdır?

Sordum sarı çiçeğe
Evlat kardeş var mıdır?
Çiçek eydür derviş baba
Evlat kardeş yapraktır.

Sordum sarı çiçeğe
Boynun neden eğridir
Çiçek eydür derviş baba
Kalbim Hakka doğrudur

Sordum sarı çiçeğe
Sen beni bilir misin?
Çiçek eydür derviş baba
Sen Yunus değil misin?

Yunus'un cünun dönemi bir zaman sonra durulacak, olgun, kakarlı, aydınlık yöne dönecektir. Dervişlerin bu "fünun" dönemidir. Orada her zerrede Hakkı gören Yunus derdinin devasını kendi bulacaktır:

"Severim ben seni candan içeri
Yolum vardır bu erkândan içeri.

Beni bende demen bende değilim
Bir ben vardır bende benden içeri.

Nereye bakar isem dopdolusun
Seni nere koyam benden içeri. ......."

Yunus Emre'de "ben"in varmak istediği tek hedef, arzu "aşk"tır:

Severim seni can ile
Kul olmuşum ferman ile
And içerim Kur'an ile
Senden yüzüm döndürmezem
.......
İsa'nın Musa'nın hakkı
Hem Yusuf-ı Ken'an hakkı
Muhammed Mustafa hakkı
Senden yüzüm döndürmezem

Aşkın ile öldür beni
Ya elim al kaldır beni
Çok ağlattın güldür beni
Senden yüzüm döndürmezem

Yunus gerçek âşık isen
Dost yolunda sadık isen
Hizmetine layık isen
Senden yüzüm döndürmezem

Artık bu seslenişte, bir kuşku ve ümitsizlik yok! Bu dünyanın işleri, bu dünyadan ölmeye ve sonsuz olan hayati bulmaya birer vesile değil midir? Şu halde dünya işlerini en iyi şekilde yapmak gerek! Yunus, odun taşımaya devam ediyordu.

Hoş geldiniz Mehmet bey. Saygılar