Kuyruk acısı!



Kin/garez/buğuz adı her neyse, öyle yaman bir duygudur ki önüne geçilip engellenmezse şayet, getireceği felaketlerin boyutunun telafisi asla mümkün olamaz. İnsanın beynini kemirip, aklında vida misali dönüp duran bu dürtüler büyüdükçe kabına sığmayan azgın bir sel, ne zaman patlayıp püsküreceği kestirilemeyen yanardağa döner sanki.

“Kıvılcımdan yangın çıkar” ya da bir başka deyişle, “minicik kibrit, kocaman ormanı yok eder”. Günümüzde bile hala devam eden husumetlerden dolayı geçmişte nice ocaklar sönmedi mi? Cahil ebeveynlerin “kör inadı ve ilkel ben davası” yüzünden körpe fidanlar baharı görmeden hazana ermediler mi?

Bu azmışlığı körükleyen mesel ise şöyledir; Zamanın birinde buz gibi suyu ile bilinen kuyu başında mola veren yolcu, hararetten can çekişen yılanı görür. Hayvanın yardımına koşar ve çıkardığı hayat mayisini ona sunar. Şahmeranın torunu gördüğü iyiliğe karşılık olarak, artık her gün bir altın lira armağan etmeye başlar ona. Boş bulunan baba, olayı oğluna anlatır. Tamahkâr çocuk zengin olma hırsıyla zararsız sürüngeni yok edip, hazineye sahip olmak ister. Arzuyla yanıp tutuşan oğlan pusuya yatar. Biter endişesiyle “toprağı dirhem dirhem yalayan” varlık, ağzındaki kırmızı ödülle yuvasından çıkar çıkmaz, eli kılıçlı hırs sahibi hamlesini yapar. Lakin tam isabet kaydedemez, sadece hayvanın kuyruğunu koparır, kendisini de ısırılmaktan koruyamaz. Damarlarında gezinmeye başlayan zehirle oracığa yığılıp kalır.

Mahdumunun elemini bağrına gömen baba, tekrar dostluk talebinde bulunur yılana. Ancak “sende evlat, bende bu kuyruk acısı oldukça, biz asla bir araya gelemeyiz” cevabıyla çaresizliğin çığırında kör/topal yürüyüp gider.

İşte günlük yaşamımızda sıkça kullandığımız kuyruk acısının kısacık hikâyesi.


Sev insanı

Yeter artık bitsin bu kin
İnsan güzel sev insanı
Biçilir mi yeşil ekin
İnsan güzel sev insanı

Sanılmasın azar azar
Mesafeler tek tek uzar
Başı beşik sonu mezar
İnsan güzel sev insanı

Öfke garez kin satılsın
Canlar halaya katılsın
Kurşun değil gül atılsın
İnsan güzel sev insanı

Ya bir gün geç ya da erken
Gideceğiz geldik derken
İyilik yap fırsat varken
İnsan güzel sev insanı

İşlemesin zulüm çarkı
Hissedilsin hemen farkı
Önemli mi dini ırkı
İnsan güzel sev insanı

Özcan bil ki amelimiz
Âdem Havva temelimiz
Sevgi olsun emelimiz
İnsan güzel sev insanı


Yusuf ÖZCAN