Hakimler umuda dair ne varsa boşuyor
hayra çalmıyor kalkış zilim lina
kansız bir ceset kalabalıklarla boğuşuyor
senden haber vermiyor uğultular lina
depremler yürüyor beynimin ortasında salına salına

hüküm salonlarında elleri titreyen masumum ben
kalp atışına kulak kabartmış bir casusum ben
lina gözlerini dik ve cürmümle as beni
kandil rengi vakitlerde toprağa bas beni
perdesiz bekar evlerinin mahçupluğuyla an

hadsiz baykuşlar söylesin ölüm marşımı
tabutumun rengi dağlarının yeşilliği olsun
lina ellerin son kez cesedime dokunsun
kendirlerle bağla toprağa ruhum huzur bulsun
başkent gözyaşlarına boğulsun