Luc Bat:

İç kafiyeli, (Vietnamca tek heceli bir dildir) ilk mısra altı, ikinci mısra sekiz heceli (altı sekiz devam eden) lirik tarzda bir şiir türüdür.

Vietnamcada altı sekiz anlamına gelir.

Kıta sayısında sınırlama olmadan şiirin son mısraı ilk mısra ile bağlanarak sonda bir beyit yapılabilir.

Batıda da kullanılan bu tarz Çinhindi öncesine dayanır.

Vietnamca tek heceli dil ve doğal kafiyeli olduğu için çekimli dillerde yazarken hece sayısında değişkenlik olabilir.

Kafiye düzeni 1.mısra…..a, 2.mısra….a..b, 3.mısra…..b, 4.mısra……b..c, 5.mısra…..c, 6.mısra…..c...d, 7.mısra…..d, 8.mısra…..d..e şeklinde devam eder.(Osman ÖCAL)

Allı Turnam Var Göç Eyle(Luc Bat -Viet Nam)

Allı turnam var göç eyle,
Bul derdimi yâre söyle, vay ki vay!
Minnetimi bir emir say
Bekler belki cemâli ay, gözde yaş.

Kirpiği ok hilâli kaş,
Bağrım yanık sinemde taş, sızım var.
Gönül kırgın yürekte har
Bu yurt olmuş bana mezar, narım ben.

Çifte benli esmerdir ten,
Dişler inci gör derdi şen, gönlü ham.
Kalmış mı o naz o endam
Götür tez elden bir selam, durma hey!

Götür tez elden bir selam, durma hey!
Allı turnam var göç eyle...

Osman Öcal

SON RESİM (Luc Bat -VietNam)


Bend’olmuştu bende
Sırdı tende bilemedim.
Kurtulayım dedim
Gelemedim, kokuyordu...

Belâ okuyordu
Dokuyordu mevsimleri,
Yakıp resimleri
İsimleri silip geçti.

Yandı, tüttü, uçtu
Ve kavuştu; kapkaraydı
Ceylan Mustafaydı,
Harabeydi...Başın eğdi.

Eli göğe değdi...
Bend’olmuştu bende...

Mustafa CEYLAN