MADENCİ

Asırlar boyunca, bitmeyen çile,
Onun kaderidir, çeker madenci.
Emin adımlarla düşmüştür yola,
Alnının akıyla çıkar madenci.

Kimi yer altında rızkı peşinde,
Kimi çamur teper, karda kışında,
Her lokma kazançta, ekmek aşında,
Buram buram terler döker madenci.

Her işin riski var, bu işin fazla,
Olsa da çalışır büyük bir hazla.
Gönüller zengindir yetinir azla,
Hayata olumlu bakar madenci.

Ay sonu kalmasa kuruş cebinde,
Olmaya mecburdur, her zaman zinde,
Yüzlerce metrelik yerin dibinde,
Kazmayla kürekle söker madenci.

Masraflar maaşı aşmasın diye,
Aşıp da ev yolu şaşmasın diye,
Pantolon belinden düşmesin diye,
Kemerden bir delik sıkar madenci.

Hayalleri söner, göçük olunca,
Yıkılıp dünyası, altta kalınca,
Açmamış tazecik güller solunca,
Dertli dertli ağıt yakar madenci.

Mahir’de madenci, zorluğu bilir,
O tozlu havayı birlikte solur,
Umutlar tükenir, hayaller ölür,
Ah çeker boynunu büker madenci.

Mahir Başpınar / 19.09.2012