" Madımak'ta Neye Yanmalı?




Son yılların en büyük gerici eylemine ev sahipliği yapan Sivas’a yanmalı?

Şehir dışından gelen misafirlerin karşılaştığı muamele karşısında ’Türk misafirperverliği!’ diye övünüp durduğumuz bir ikonun yerle bir olduğuna mı?

33 aydının dumandan zehirlenerek ya da yanarak öldüğüne mi yanmalı?

İçişleri bakanlığınca görevinden alınan zamanın belediye başkanının milletvekili olarak yüce meclis’e girdiğine mi?

Koskoca bir devletin saatler süren eylem karşısında aciz kaldığına mı yanmalı?

Siz söyleyin, neye yanalım?

Şeytanın güdümüne girmiş yaklaşık 15 bin insancık... Zafer çığlıkları ile Pir Sultan Abdal’ın heykelini yıkıyorlar... O da yetmiyor, dünyada eşine az rastlanır bir katliama imza atıyorlar...

Öfkeden gözü dönmüş insancıklar... Merak ediyorum, şimdi ne yapıyorlar?

Geceleri rahat uyuyabiliyorlar mı? Gururla anlatabilecekler mi yaptıklarını torunlarına?

’Ya Allah, bismillah, Allahuekber’ diye bağırıyorlardı ya... Hesap günü geldiğinde nasıl hesap verecekler acaba?

Merak ediyorum...


Ufuk Bayraktar
02.07.2009/ Antakya

Bu meydanda serilidir postumuz,
Çok şükür Mevla’ya gördük dostumuz.
Bir gün kara toprak örter üstümüz,
Çürüdür hey benli dilber çürüdür.


Pir Sultan Abdal "






Sivas ve Başbağlar...Çorum, Kahramanmaraş ve tarihin soluk sayfalarında sonsuz uykuya yatırılmış daha nice utanç vakaları...
Salt ülkemizde değil elbette, yer kürenin her köşesine sinmiş bu insanlıktan nasibini alamamış vicdan, merhamet, onur haysiyetten yoksun insancıklar. Mutlaka ki , her yer ve yönetimde makbul destekçilerini bulur karşılıklı taşeron ilişkileri; birbirinin göbeğini keser; eli mahkum! Zira akıl baliğ iflas etmiştir! Sağ duyu, sonsuz yitikliğin tali yollarında izini kaybetmiş...

Ne oldu, ne geçti ele peki? Kim ne kazandı ya da kazandığını zannetme gafletine düştü?

İnsan kan içerek kazanç sağladığı hissine kapılabilir mi? Kapılıyorsa o insan normal olabilir mi? Üzücü, utanç verici ve de hiç bir getirisi olmayan sakat zihniyet...Allah' ın verdiği canı, masum insanları, kendisi gibi düşünmeyeni, kendine benzemeyeni katlederek , tahammülsüzlüğün kanında yıkanan benlikler asla sağlıklı normlar içinde değerlendirilemez! Bedenen sağlıklı görünen fakat gerçekte marazî bir ruhiyat içerisinde; çoktan -manen- ölmüş, insan olma özünü yitirmiş külçe bir et-kemik yığınıdırlar.

Gerek yazan gerekse duyarlı yorumlarıyla konunun özüne katkıda bulunan değerli dostlarımıza sevgi, saygı ve dostluk selamlarımla...





kaynak: http://www.edebiyatdefteri.com/