Merhaba birtanem!

Bu yazışım kaçıncı
Bu ayrılık hep bize mi ne?
kalemim döndü sanki
Şairin kalemine


Biliyor musun duman tütmüyor bacadan
Kurarken cümleleri hayatın ünlemine
Yine karıştı dertlerim ayrılık matemine
Sabahlar akşama kavuşamaz geceden
Salmış vuslatını mahşer dönemine

Dön gel yeter beklediğim
Günü güne eklediğim
Yeter hasret akşamları
Türkülerde sakladığım
Ömrümün son demine


Vurgunum bilmez misin
Gözlerinin o yemyeşil bademine
Bir çırpıda gelmez misin
Kavuşsun bu yar didemine
Başka yar mı olur söyle
Havvanın Ademine

Sanma ki yürek sana dargın
Bir bilsen gönül nasıl yorgun
Nasıl da durgun
Gidiyor ölümüne
Yine de yer vermedim
Düşüncenin kemine

Yaklaşırken mektubumun hatemine
Sakın ha kırılma sözümün sitemine
Herkese selam söyle
Cümlesine cemine

Sadece aşkımı değil
Adını da kattım sözümün dizemine
Nakış-nakış işledim uyaklar gizemine
Gerek var mı yemine
Ne olursun hadi dön
Dön diyorum evine
Ne olursun Emine

............................Aykıri-Cahit Telkök 12-01-2012

"ine" yine rediflerle dokunmuş bir çalışma...
En sonunda hadi dön derken de, evine çağırırken de gerek var mı yemine demesi hoştu...
Teşekkürler...