Mektuptaki Kemal Paşa

Yıl otuz sekiz, aylardan kasımdı.
Alay bölük bölük tam on kısımdı.

Ben bir rüyadaydım; yedek subaydım.
Ya meçhul bir asker ya Kubilay’dım.

Saat az önce dokuzu vurmuştu,
Asker içtimada selam durmuştu.

Tekmil için gidiyorken ileri,
Bir köşede ağlar gördüm bir eri.

Asker! Dedim. Anlat, ne oldu sana?
Islanmış bir mektup gösterdi bana.

Sesi derinlerde, gözü ufukta,
Anlattı mektubu iki solukta:

“Dün bir mektup aldım garip anamdan
Düşmanı kovup da gel, diye yazmış
Dün gece rüyamda bir asker gördüm,
Elindeki çiçek gül, diye yazmış.

Dayın, halan selam edip öperler
İnek buzaladı, taylar teperler.
Bebelerin resimini yaparlar
Bu yıl yaman aktı sel, diye yazmış

Bir söz dolaşıyor Gürgenkelik’te
Tek imiş akılda, hem efelikte
Kemal Paşa var mı sizin bölükte?
Nasıl bir yiğitse bil, diye yazmış.

Helal olmaz akça sütüm bilesin,
Belayı defedip öyle gelesin.
Ölmek gerekirse ilk sen ölesin
Kemal öl diyorsa, öl, diye yazmış.”

Ya ana ozandı ya er, şairdi
Mektuptaki şiir nasıl şiirdi?

O ne müthiş anlatımdı; destandı
Gazi içindeydi, içi vatandı
Askere ağlama demiştim ama
Yüreğim ağladı, ciğerim yandı.
***
Gördüm ki Atatürk gönüllerdedir
Gurbette, sılada, tüm evlerdedir
Meriç ırmağından Kandil dağına
Onun ruhu şimdi tüm erlerdedir

Recep SORUKLU - Uzm.Ede.Öğrt. Osmancık / Çorum