ÖZGÜRLÜK

Yeni tanıştığı her kişiyle ,.
Hep aynıydı muhabbeti
‘Çayı kaç şekerli içersiniz?
Favori renginiz ne?
41 Kere Maşallah ı okudunuz mu?
Hafta sonu sinemaya gidelim mi?

Yanıtlar farklı olsa da karşıdan
Önemli olan onun tarafıydı.
Soruları hep aynı sorardı,
Eylemleri hep aynı yöne akardı.
Sonra bir de bakardı,
İlk karşılaştığında o insanla
Ayağının altından kayacak gibi olan yer
Koca bir dağ olup,önüne dikilmiş,
Ufkunu kapatıp,soluğunu kesmiş.

Dünyanın yükünün
Kalp ya da midesine saplanan
Keskin bir oka dönüşmesiyse
İşin beklenmeyen acısıydı.
Ve o acı içinde bile hep
Aynı ayrılık seremonisi vardı.

-Canım senin suçun değil ki,
Bu tamamen benim sorunum.
Özgür hissetmiyorum kendimi
Boğuluyorum!.-
Gibi sözleri söylemekteki hüneri de
Takdire şayandı hani...
Ama ne yazıktı ki,
Özgürlük dediği şeyin,
Dur durak bilmeyen nefsiyle,
Bitip tükenmeyen arzularının
Peşinde koşmak olduğunun,
Tutturduğu bu özgürlük havasının
Bencilliği kaynaklı,
Yalnızlık ve umutsuzluk dolu
Çağdaş bir kayboluş olduğunun
Farkında bile değildi...
Ayşenur Ökten İZGİN/İZMİR















.