SEVGİLİ OZANIM

Bugün sevgililer günü
Hadi aç gözünü bak bana!
Çiçekler getirdim sana
Aşkım deyip sarıl bana.

Yeter artık naz etme bana
Çık şu komadan bu kadar sitem
Ne yaptım ki ben sana?
Konuşmayıp yatıyorsun.

Çıkmışsın bir uzun yola
Sormadan gidiyorsun acele
Nereye beni kimlere bırakıp?
İnat etme dön geri

Madem ki dönmeyeceksin
Sana söyleyeceklerim var
Acı, tatlı geçen 53 yılı
Birlikte paylaştık
Aniden, zamansız bu yolculuk niye?

Sen yattın yatalı akıyor gözyaşlarım
Ağardı saçlarım, döküldü dişlerim
Yapma bana sevgilim, ozanım, eşim
Gülmüyor yüzüm, çatıktır kaşım.

Ben Fatma'yım ozan eşi
Yalnız da yaşarım.
Ağlasam da, üzülsem de, bağrıma taş basarım
Ben de bir gün o çukura düşerim
Ağlamayı değmez göz yaşlarıma.

Çok mu tatlı yalan Dünya?
Direniyor gitmiyorsun
Küsmüşsün sevgiline, dostlarına
Hiç konuşmaz yatıyorsun.

Görmek istemiyorsun kimseyi
Açmıyorsun gözlerini,
Bağlamışlar, dillerini-ellerini
Baş sallayarak cevaplarsın sözlerini.

Çıkmışsın bir sonsuz yola
Gidiyorsun düşe kalka
Kendini mal etmiş halka
Aç gözünü kalk ayağa
Bu kadar da naz olmaz ki
Yakışmıyor yatmak sana.

Altı aydır yatıyorsun
Yeter artık aç gözünü
Eline al kalemini, sazını
Çal öyle yaz yazını
Bırak şu inatlığı çekemiyorum nazını.

Sen bir Halk Ozanıydın
Kasetler doldurup kitap yazardın
Nutuklar çekerdin herkes dinlerdi
Kırılmış kolların susmuş dillerin.

Açılmış bahçende sarı güllerin
Susmuş konuşmuyor bülbül dillerin
Koparmak istersin tutmaz ellerin
Sürekli ağlıyor görmez gözlerin.

Bülbül boynunu eğmiş küsmüş eşine
Herkes gelir geçer gider işine,
Ne yaptın ki bu feleğe?
Küçük yaştan beri düştü peşine.
Zehir kattı ekmeğine aşına
Hasret koydu dostlarına eşine.

Kamber der ki sen ozandın
Hem çalardın, hem yazardın
Çok mu yoruldun ki konuşmazsın yatarsın
Yakışmıyor yatmak sana, aç gözüü bak yüzüme.

Sen ozandın Türkiye'yi, Avrupa'yı gezdin
Dön desem de dönmeyeceksin
Gel desem de gelmeyeceksin
Elveda sevgili ozanım elveda!!!
Yolun açık melekler yoldaşın olsun!...

14.02.2007-30.06.2007
Kamber

(Rahmetli Ozanımız Muharrem Yazıcıoğlu'nun kayınbiraderi olan Kamber Bey'in hastane ziyaretleri sırasında kendince kaleme aldığı ağıttır.)