Abluka(GÜLCE-Bahçe)


Kuşattım duayla çevreni senin
Artık nefes bile alamazsın sen
Halatla bağlandı ayağın, elin
Benden uzaklarda kalamazsın sen

Yaktığın ateşte kavrulacaksın
Ağlayıp, sızlayıp kahrolacaksın
Vicdan azabıyla kıvranacaksın
Dünyada bir huzur bulamazsın sen
Sen
Kara
Kapkara
Büyülerde
Üç vakte kadar
Kıvranırken garip
Yollar çizeceğim ben
O muhteşem dönüşüne
Konfeti yağan, yakın, uzak
Dolambaçlı, yılanlı, acaip
Bıçak yarasından daha da keskin
Daha da alevli yüreğim volkandan
Anla gayri,anla, öfkeli dilim
Sen çizdin kaderini ben değil
Gel koyma hasreti araya
Gel salkım söğüt, gel eğil
Söyletme bu deliyi
Söyletme gel yeter!
Nerelerdesin?
Yüzün göster,
Duy beni,
İşit,
Gel!
Karıştım suyuna, girdim havana
Sen benimsin benim, ey hain Suna!
Aşkın hesabını vermeden bana
Öleyim desen de ölemezsin sen

(Ö) lemezsin diyorsam, ölemezsin inan ki
İ(Z) in duruyor halâ kapımın eşiğinde
El(L) lerin suluyor kahır çiçeklerimi
Özl(E) dim diyorum, duvardaki resmine arada bir
Özle(D) im anlıyor musun?
Özled(İ) mmmm..
Dualarım yüreğinin içinde
Nefes alışında çepeçevredir...
Ölemezsin diyorsam, aynen öyledir
Bu sebeple
Diyorum ki sana:

Eleği eledik duvara astık
Sonunda selâmı, sabahı kestik
Davacı olacak başından yastık
Rahatça uykuya dalamazsın sen

Ceylan’ ın sözünde bulunmaz hile
Doğuştan yazımsın düşmüşüz dile
Oynatsan dünyayı parmağın ile
Kahkaha savurup gülemezsin sen

Mustafa Ceylan

Bahçe içinde gülmeyecek bir çiçek gibi duyor bakalım. tebrikler ustaya.