ANTALYA
ÜÇ KAPILAR EFSÂNESİ(Gülce-Buluşma)

Deli gönül sokağında buz kesen rüzgârları
Seni arıyorum seni, neredesin ey Belkıs?
Mermerlerle nakışlanmış üç kapının üçüne
Seni soruyorum seni, neredesin ey Belkıs?

Side'de nar çatladı nar, Attalos'un sesine
Hasretini doldurmuşum omuzda heybesine
Toynakların süpürdüğü surların ötesine
Seni kuruyorum seni, neredesin ey Belkıs?

Tam kırk adet koca gemi demir atmış limana
Pırlantayla dolu içi, bunların hepsi sana
Hasret mührü ellerimde şu göğsümde sol yana
Seni vuruyorum seni, neredesin ey Belkıs?

Kan düştü efsânene
Bilmedim, bilemedim.
Ben hep seni sevdim Belkıs,
Ben hep seni sevdim;
Bir öykücük sevilmedim...

Haberin var mı bilmiyorum,
Yoksa, dinle
Anlatayım:

Uykusunda zafer takının gece sular uyumuş
Ve
Üç kapıdan üç güzel
Üç ceylan gözlü kaçmış
Üç yiğitle bir zaman...

....................Nice yiğit, nice hakan ve Sultan
............."Ey Saba melikesi Belkıs nerdesin?"diye diye
..........Bal yeşili gözlerine
Benim gibi vurulmuş...
..........Roma, Selçuklu, Osmanlı
......Üç kapıda kurulmuş Üç medeniyet
.................Ve geçip gitmişler durmaksızın
.......................Takvimler,peşlerinden savrulmuş.

Şimdi ben serçe yüreği
Şimdi ben boynu bükük mirasyedi
Gitti gideli Hazreti Süleyman
Gölgeni arıyorum
Muz tenli mermerlerde
Kral kızı, sevdiceğim, Belkıs'ım...
Üç vakittir üç kapıda
Eriyorum kısım kısım
Türkünü çığırıyorum :

Akdeniz'in yüreğinde cümbüşlü bir aynadan
Kahkahanı işitirim damarda kan kaynatan
Düşlerimde asırlardır bilmeden zaman,mekân
Seni sarıyorum seni, neredesin ey Belkıs?

Hadrianus teslim oldu yaslandı dizlerime
Portakal kokulu sevdan düştü gündüzlerime
Bel ki de açılır diye kör olan gözlerime
Seni sürüyorum seni, neredesin ey Belkıs?

Mustafa CEYLAN