(GÜLCE-Buluşma) Ben Adam Olmam

Evet... Evet, ben adam olmam
Taa en baştan deyiverem
Kendimde kendimi sevmiyorum da ondan
Haddime mi düşmüş?
Güzel sevmek, güzelce sevilmek? ! ..
“Cep delik, cepken delik”
Başım da kel üstelik
Delilik yaparım da metelik bulmam
Evet, ben adam olmam! ..

Kâğıt duygularım rüzgârlara emânet
Cümle güzellikleri sever de gönlüm
Neden sevilmez, hayret? !
Siyaset bilirim, seçilemem
Yapmadım kimseye ihanet,
Dünyadan murat alamam
Evet, evet ben adam olmam! ..

Büyük şehirlerin gürültüsü içimde
Çöp tenekesi beynim,
Gâvur puluyla trink etmez aklım
Dönen dolaplardan asla anlamam
Evet, ben adam olmam! ..

Veririm veririm, isteyemem
İsterim, arzularım; diyemem...
Her naneyi yerim de sakız çiğnemem
Uçurumlara düşen topal at gibiyim,
Kırık bir kanat, bozuk bir saat gibiyim;
Ağlasam derim ağlayamam
Evet, evet ben adam olmam! ..

Kuruşum yok bankada,
Yok üstte, yok baş’ ta...
Cüzdanım arkadaşta...
Borçlar sırtımda dağ olmuş durur,
Sulu gözler beni taa yürekten vurur
Yarım kalır aşklarım, tamamlayamam
Evet, evet ben adam olmam! ..

Oysa hendese, fizik bilirim
Hesap-kitap anlamam, hep kesilirim
Güzeller trenine yolcu yazsalar
Sıraya girsem, çizilirim...
Bir fıstık arasam ağzıma göre, bulamam,
Evet dostlar, ben adam olmam...

Mustafa Ceylan