Ordu Asarkaya Efsânesi(GÜLCE-Bahçe)


Cennet vatan Anadolu’ da, bin efsâne saklar birçok Asarkaya’ mız
Bakın göz radarlarınızla, yakından inceleyin şöyle birini
Taş kesilen insanlar, atlar, koyunlar, gelinler göreceksiniz
Sorun aksaçlı bir anaya, size neler neler anlatacak
Anlatılan her bir efsâne, insanlığı hatırlatacak
Burkulacak yüreğiniz ve şaşırıp kalacaksınız.

Karadeniz kıyısında harika bir şehrimiz var
Boztepe’ ye yaslanmış da hamsi tavlar, fındık toplar
Derelerden aşağıya türkü türkü akan güzel
Hasretliği, gurbetliği her adamı yakan güzel
Her sevenin yüreğinde izini bırakan güzel
Ordu derler o güzele, bin orduya bedeldir o
Her insanı bir efsâne, güzellerden güzeldir o.

Hele biraz soluklanın, gül atalım tam buraya
Kemençenin feryadı var, gerek yok ki tamburaya
Temel, Dursun öyküsüne benzemez bu anlattığım
Karadeniz dalgasıdır gönüle imza attığım

Mehmet’le Emmi kızı Zedef’in öyküsü bu
Kaç asırdır söylenen ah! Yurdumun türküsü bu

Önce Zedef:

İlk çocuğum “oğlan” olsun diye diye beklenen
Kız oluşu konu komşu, akrabadan saklanan..
Adına Sedef yerine Zalif veya Zedef denen
Her giysisi erkek çocuk giysisi
Bileği güçlü, yüreği büyük, pazusu yaman
Köy dışında, Gümüşlük’te bir çoban…


Sonra Mehmet:

Zalif ‘in emmi uşağı, yakışıklı, yağız, koçak
Koyunların başında
Kavalıyla türkü düzen bir çoban…

Efsâne bu ya
Günlerden bir gün
Çoban Mehmet:

“Ben
Demiş,
Yorgunum,
Emmim oğlu
Al şu baltayı
Odun yar biraz sen…
Dinleneyim şöyle ben
Bol olsun akşama ateş
Tamam mı, anlaştık mı kardeş? ”

Demiş, uzanmış, seyre dalmış odunun yarılışını.
Birden heyecanla yattığı yerden kalkmış:

”Zalif, sen erkek değilsin
Vallahi de, billahi de kızsın! Kız! ” diye bağırmış.

Yıllardan beridir saklanan sırrın
Meydana çıktığını gören kızın
Elindeki balta yere düşüvermiş.
Emmisi oğlu Mehmet'ten
Ve çok sevdiği sürüden
Ayrılacağını düşünerek,
Kaderine küsüvermiş
Burkulmuş içi
Titrek, ürkek
Sesiyle:

”Artık bir arada bulunmamız imkânsız.
Sana sağlık, bana selâmet! ”
Diyerek tutmuş köyün yolunu.

İki kardeş çocuğu
Bir daha aynı yerde, Gümüşlükte
Yapamamışlar çobanlık
Ve karşılaşmamışlar da…
Ne var ki ayrılık ağır gelmiş
İkisine de…

Kavalıyla başbaşa kalan Mehmet'in
Üzüntülü geçiyormuş günleri.
Zalif değil, Zedef olduğunu öğrenmiş ya
Zedefle doluymuş kavalından dökülen
Cümle yanık türküleri.
”Ah,
Edip
Zedef’in
Bilmeseydim
Odun yararken
Bir kız olduğunu
Keşke anlamasaydım;
Ve ondan ayrılmasaydım.”

Zedef ise, sırtında o güne kadar taşıdığı
Erkek elbiselerinden sıyrılmış,
Ev işlerine dalıp gitmişti.

Günün birinde
…….Uzak ellerden gelen eşkiyâlar
…………Sürüyü basmışlar,
……………Köpeği öldürüp,
………………Mehmet'in kollarını
…………………Kayışla bağlamışlar.
…………………….Davarları önlerine katıp,
………………………..Yola koyulmuşlar.

Bu halden büyük üzüntü duyan Mehmet,
Tek kurtuluş ümidini, kavalına bağlamış,
Şayet haramiler izin verirse,
Başına gelen felâketi
Kavalıyla Zedef'e duyurmaya çalışacak.

Ama bir düşüncesi var:
”Ya Sedef evde yoksa? ”

Bu düşüncelerle kafası allak, bullak olan Mehmet,
Köyünün karşısındaki sırta varınca,
Baskıncılara ağlar, sızlar, yalvarır:
”Ağalar,
Köyümün
Karşısında
Son bir defa
Cebimdeki kavalı
Çalmama izin verin
İzin verin ne olur? ”

Harami başı gözü yaşlı çobana acır:
”Haydi çal bakalım.” der.

Mehmet bir kayanın çöker dibine,
Köyüne döner, üflemeye başlar kavalını.
Artık kurtuluş ümidi sadece bundadır.
Nağme nağme der ki:

”Haramiler bizi bastı,
Ala köpek kanlar kustu,
Can kayışı kolum kesti,
Emmim kızı Zedef
Sana kaldı medet..

Dokuz kişi haramiler,
Bir Mehmet bunlara neyler,
Merhametsiz azgın şerre,
Emmim kızı Zedef
Sana kaldı medet...

Buralar viran olmasın,
Yuvayı baykuş almasın
Hasret mahşere kalmasın,
Emmim kızı Zedef
Sana kaldı Medet..”


Gül fidanı gölgesinde gergef işlemekte olan Zedef,
Uzaklardan gelen kaval sesiyle
Duyunca felâket haberini
Kükremiş dişi kaplan gibi:
”Sürü basıldı yetişin! ! ! ”
”Sürü basıldı yetişin! ! ! ”
Diye avazı çıktığı kadar haykırmaya başlar,
Köy ayaklanır.
Zedef başta, delikanlılar dört nala at koşturup,
(Gümüşlü) başında yetişirler eşkiyâya
Kanlı bir vuruşmadan sonra,
Haramileri yakalayıp
Atarlar bir kayadan aşağı.

Bugün halâ
O kayanın adı (Asarkaya) dır.
Köyün ismi de,
Sürüyü basan haramilerden dolayı (Harami) olarak kalır.

Mustafa Ceylan