Ey Devem! Kumluktaki, kuyuya götür beni,
Dört konak biraz daha, ileriye git yine.

Çıkamazsın buradan, dönüşün yoktur nere,
Sahipsiz kalacaksın, az sonra ona göre.

Her halde belki sizi, son defa göreceğim,
Umarım ki, şehitlik katına ereceğim.

Müminler son durakta, hızla beni geçtiler,
Ey Revâhâ’nın oğlu, herkes seni geçtiler.

Kardeşlik bağlarını, kopartıp da attılar,
Yaratanla baş başa, bırakıp da gittiler.

Artık düşünmüyorum, geride ne malım var?
Hiç de önemli değil, bir kaç hurma dalım var.

Ey kavmim ne sebeple, tereddüt edersiniz?
Şehitlik kastiyle cenk, etmeye gidersiniz?

Silahlı süvarili, ordumuz pek de yaman,
Kâfirle doyasıya, savaşmadık her zaman .

Allah ve Resulüne, imanla bağlı dalız,
Biz İslam’ı yaşayıp, savunan asker kuluz.

Haydi, gidin çarpışın, mücahit şanlı nefer,
Bunun neticesi ya, şahadet ya da zafer.

Bedir günü vallahi, vardı iki atımız,
Uhut’da atlı asker, sayıca az katımız.

Bu cenkte galip gelmek, varsa ki eğer bu kez,
Allah Peygamberine, müjde vermiş zafer tez.

Yaratan vaadinden, dönmez asla geriye,
Ey müminler öyleyse, hücum et ileriye.

Şehitlik varsa eğer, değişmez kaderimiz,
Cennette bekliyorum, olmasın kederiniz.

Ey Revha gün bu gündür, fırsat şimdi elbette,
Burada yemin ettim, şehit olmaya harpte.

Ya sen kendiliğinden, buna razı olursun,
Ya kabul ettiririm, sonra zorda kalırsın.

Eğer şehit düşersem, vuruşarak savaşta,
Nefsim ölmek istemez dünya için dövüşte.

Cafer bin Ebu Talip, Zeyt bin Hârise gibi,
Yaptığını yaparsan, iyi edersin harbi.

Onlar şehit oldular, sakın durma ha geri,
Sonra bedbaht olursun, haydi atıl ileri.


Mûte de ordu komuta sırası ona gelmişti;
Şiirini en üst perde den okumaya başladı.
Belki bu onun son şiiri olacaktı.
En içtenlikle,
Yalvarıyordu Rabbine,
Acizane sonkez.
Günahkârım fakat ben,
Affını isterim Allah'ım.

Ey Rahman olan Rabbim...
Şüphesiz ki sen duyan sın.
Yüce katından mağfiret diliyorum.
Hemen orada,
Aklına şu ayet meali gelir.
Muhakkak biliniz ki içinizden,
Kimse yoktur ki cehennemden geçmesin ,
Şimdi ben o cehenneme nasıl dayanırım?

Nefsim bir isteksizlik var sende,
Savaşacaksın dilesen de dilemesen de,
Hani çoktandır yoktu sende ölüm korkusu?
Ca'fer,in ne güzel de geliyor Cennet kokusu .

Ey Rabbim...
Ya da kanımı dökecek bir vuruş isterim.
Kılınç ya da mızrakla deşilip çıksın ciğerim.
Vücudum her yanı darbelerle al kanlara boyansın.
Ta ki naaşımı gören samimice desin ki:
Aman Allah'ım ‘bu ne yüce saadet.
Şu savaşçıya Allah rahmet eylesin.
Abdullah Şehit düşmüş nihayet!

***
Şiir: Şair Sahabe Abdullah bin Revaha (R.A)
Düzenleme: Aydın Suyak
ALLAH'ın Rahmeti ve Selamı:
Efendimize ve onun bütün Aile ve arkadaşlarına, ''Abdullah Bin Revaha''ya olsun...

Kalemin var olsun Aydın bey.

Teşekkür ederim Hocam.
Sende olmazsan; yorum adına kimse bir şeyler yazmayacak.
İyi ki varsın.
Allah razı olsun...

Müsaadenizle bir kaç hususu belirtelim :
1-Umarım ki, bu harpte, şehit'e ereceğim.
mısraında ŞEHİD'E ERECEĞİM sözünün ŞEHİTLİK MAKAMINA ERECEĞİM şeklinde yeniden tanzimi gerekir sanıyorum. Çünkü, şehid bir kişidir, (tekil), erilen ise kişi değil şehidlik makamı olmalıdır.

2-
Müminler son durakta, hızla beni geçtiler,
Ey Revâhâ’nın oğlu, herkes seni geçtiler.

Bu beyitte ikinci mısrada kafiye sanıyorum(seçtiler)olmalıydı. Veya (geçtiler)redif ise beni/seni kafiyesi doğrudur.

3-Silahlı süvarisi, ordumuz hazır her an,
Kâfirle doyasıya, hiç savaşmadık bir an.

Bu beyitte de kafiye (an) tek kafiyedir, ikinci mısrada kafiye yoktur.

4-Biz İslâm'ı yaşayıp savunan Asker kulduk - mısraında asker 'in a herfi küçük harf olmalı, asker cins isimdir, özel isim değil. Şayet özel isim ise büyük harf yazılması doğrudur. Aynı şekilde Uhut'da asker sözü de küçük harf olmalı,

5-Allah zaten Peygamber, vaat etti zafer tiz.
BU MISRA ile NE ANLATILMAK İSTENİYOR, ORADAKİ zaten KELİMESİ VEYA VİRGÜLÜN YERİ?
Bu mısranın yeniden düzenlenmei lâzım.

6-vadi--- düz /ova demektir
Vaadi ise bir başka şey (vaad etme-vermek için söz vermek) dolayısıyla vaadi-dediğimiz-demeliyiz ki bu durumda bir hece fazla olmaktadır.

7-sadırımız kelimesini de tam anlayamadım.

8-Harpte şehid olmaya yemin eden insanın nefsine yemin etmesi de bence burada yanlış durmakta. Nefs mücadelesi harp zamanı değil, harp sonrası yapılır. Hacı Bayram-ı Veli erenleri, savaş sonrası-galibiyet sonrasında asıl savaş bundan sonra, cephe işi bitti, iç savaşa, yani nefs savaşına devam dermiş. Savaşa-şehid olmaya giden insanın durup da bir de nefis mücadelesi yapayım deme şansı ve zamanı da yoktur.

9-savaşta /heveste ---bir kafiye teşkil etmezler

10-Şiirde ANLATIM BÜTÜNLÜĞÜ YOK... Zaman zaman savaşa, cenke, şehid olamaya giden asker ağzıyla anlatılırken, arada bir o, onlar devreye girmekte, ANLATICI BİR ANDA BAŞKA KİŞİ OLUVERMEKTEDİR.

SONUÇ:
Teknik olarak doğru, geometrisi düzgün sayılabilecek bir şiir. Emek ve çaba harcanmış bir şiir. O bakımdan güzel. Lâkin üzerinde çalışma yapılması gereken bir şiirdir.

Teşekkürler...
Selâmlar, saygılar....

Teşekkür ederim Mustafa Hocam.

Nefis mücadele örneğinden bir kıssa sunayım Hocam.

Savaşın birinde ''Hz. Ali'' efendimiz savaşırken düşman askerin birini altına almış,
Tam kılıcını vurup kellesini düşüreceği zaman, düşman askeri Hz. Alinin yüzüne tükürür.
Hz. Ali nefsine hakim olup adamın kellesini kesip düşürmez.
Altında ki düşman askeri hayret edip sorar
''Niçin beni tam öldüreceğim zamanda klıcını vurupda öldürmedin''?
Hz. Ali
-Eğer sen bana tükürdüğün zaman seni öldürse idim, nefsime göre hareket edip ona mağlup olurdum;
bunun için senin kelleni vurup düşürmedim der.
Kafir, Hz. Alinin bu davranışına hayran olup imana geliir.
-8-ci kısmı her kesin anlamayacağı için ''Nefis'' yerine ''Revaha '' ismi ile düzenledim.
Şiirin Aslı Arap edabiyatı üzerinden çevrilme.
Orjinal mana yapısını bozmadan acizane düzenlemeye çalıştım yarım yamalak becerimle.
Hoşgürü ve Ustalığına hayranım her zaman Üstat.
Sevgi,Saygı, Selam dualarımla....

İşte ben GÜLCECİ'ler bu yüzden hayranım...
Ne güzel bu yazışmalar...
Teşekkürler...
Saygılar...