" NA-HAK YERE...



Etek altından hayata bakmak
Kolay olsa gerek ya da
Peçeli ilişkilerle sürdürmek
Sahte sevdaları...

Tazı olmak,
Yiğit olmak,
Ferhat olmak,
Alıp ele sazı
Âşık olmak yalancıktan...

Güneş balçıkla sıvanamadı,
Yüreğim bunları kaldıramadı.

Gömmüşüm sessizce
-farkında olmadan-
Adını sanını,
Özlemli sayıklamalarımı,
Kaybolan düşlerimi...

Şimdi farkında olduklarımı
Bilerek ve isteyerek
Gömüyorum...
Ne rüzgar essin beriye
Ne kalemine mürekkep olayım.

Çıkar dilindeki sahte acımı,
Unutulanlar listene ekle adımı...
Bil ki
Hayat adamdan hesap sorar...
Dimdik bir duruşu olmalı insanın
Ki
Gölgesinden ürkmesin.

Bir ömrün son noktasında
Durup da düşünüyorum kendimce,
Ellerimi yıkıyorum,
Yüreğimi yıkıyorum;
Aklanmıyor.
Ben de
Küsüyorum beyaza,
Karalar kuşanıyorum
Ve siyahın deliliğinde
Gülümsüyorum
Kimse görmeden.


08.01.2010 01:54:38
SERAP HOCA "



" ...
Çıkar dilindeki sahte adımı,
Unutulanlar listene ekle adımı...
Bil ki
Hayat adamdan hesap sorar...
Dimdik bir duruşu olmalı insanın
Ki
Gölgesinden ürkmesin. "


Çok güzel, çok anlamlı söylemler...Gerçekten de "hayat hesap soruyor türlü şekillerde ama bazen bu hesabın bedeli kefede eşit olmayabiliyor...İnsan dik duruşuyla kendisine saygısını sürdürebilir, başka türlü olası mı? Ve tabii ki -haklı nedenlerle de olsa- beyaza kızarak kendimizi kara' ya hapsedemeyiz! Siyah ve beyazdan başka renklerin varlığında yeniden keşfedebiliriz kendi derinliğimizi; yaşamın ve yaşanılanların derinliğinde yitip gitmeksizin, ancak ders alarak...Yaşananların olumsuzluğunu karanlığa değil , ışığa bakarak yok edebilir ya da en azından etki alanını zayıflatabiliriz. Bu -dik durmayı yaşam biçimine dönüştürmüş erdemli yüreklerin- kendine ve sevgisine saygısının gereğidir. O halde, çıkın dışarı...Kıskanın kardelenleri, günebakan çiçeklerini...Merak etmeyin bu kıskançlığın kimseye zararı ziyanı yoktur...Ve hissedin o sarı sıcak sevgiyi ; dört elle sarılarak yaşama, yeniden...Kendine küserek kozanın içine girmek, belki özünüzde daha derin birikimlerle felsefi bakış açıları kazandıracaktır, ancak yaşam kısa ve küskün çiçekleri sadece kendine zarar verir küserek geçirdiği her zaman dilimiyle...

Sevgili Serap Can;

Yaşam çubuğunun bir ucu başlangıç, yani GELİŞ...Dünyaya geliş...Diğer ucu Sonuç yani GİDİŞ...Dünyadan, yaşamdan kopuş sonsuzluğa, meçhul zamanlı ayarla..O halde bu tahteravallimsi düzenekte sonuçları değiştirme yeteneğimiz yoktur. Ama o sonsuzluğa ilerlerken, gittiği yere kadar, yaşama sevgi ipiyle tutunmak, umudun kanadında ciğerlerimize tertemiz havayı çekebilmek bizim elimizde...Yaradan' ın Yarattığına yüklediği en anlamlı sorumlulukta bu olsa gerek; almadan canı o, biz cana kıyamayız; ister gölgede ister karanlıkta...Bizim "ereğimiz" olmalı, can' ı yaşatma...
Bu anlamlı ve derinlik dolu dizeleri yazan kaleminize, usunuza saygıyla, dostça...


kaynak: http://www.edebiyatdefteri.com/