Ne Ataşa Yandım Ne Nara Yandım

Ne ataşa yandım ne nara yandım,
O Eşşek gözlere yandığım gibi.
Ne alına yandım ne mora yandım,
O Eşşek gözlere yandığım gibi.

Tepeden tırnağa bütün bedene,
Ne şirin gamzeye ne siyah bene,
Yanmadım inan ki nazenin tene,
O Eşşek gözlere yandığım gibi.

Zülüfler yay çizer bahardan kışa,
Her vakte kıblegâh etsem de hâşâ,
Yakmadı cemalin yanmadım kaşa,
O Eşşek gözlere yandığım gibi.

Ağız mey kadehi dil ise kudüm,
Yanağı gül pembe sevdama begüm,
Nur tutan kirpiğe yanmadım gülüm,
O Eşşek gözlere yandığım gibi.

Vuslatî mühürlü dudaklar dürüm,
Mecnun’dan beriye belki ilk sürüm,
Gönlümde tutuklu çöllerde hürüm,
O Eşşek gözlere yandığım gibi.

Osman Öcal

Vallahi de billahi de gidip bir eşşeği tutup yularından, gözlerimi gözlerine dikesim geliyor bu muazzam mısralar karşısında Osman hocam! Ne kadar içten, ne kadar yalın ama sanatına yandığım dizeler!
Ben de yanmaya karar verdim o eşşek gözlerin cezbedici hârında...
Artık ben de hapsolacağım o ifadesi zor gözlerin çekim alanında...
Güçlü, etkili dost kaleme saygıyla...

Bu ve diğer değerli yorumlarınız için teşekkürler Refika hanım. Saygı ile.