NEDEN? (Gülce Bahçe)

Ne
Tuhaf
Şu insan,
Verilirken
Her türlü ihsan,
Konuşurken türlü,
Her dilde türlü lisan,
Bunca inkâr isyan, neden?

Bu kindarlık niye,
Niye insan oğlu düşman ötekine!....
Nebinin, Velinin saygıyla bastığı yere,
Kanla kirletmek niye!...
İnsan!
Niye düşman oldu dostuna!
Zulmet tohumu ekti gülistana!
Kinin bayrağını açtı,
Niye kardeş kardeşe düştü,
Niye? bu düşmanlık niye!...

Istırabın ateşi yaktı, yaktı ayı güneşi,
Habil’in çerağını, söndürdü bak kardeşi,
Böyle zulmün dünyada, görülmedi bir eşi,
Örnek oldu âleme, vurdu kardeş kardeşi.

Gözsüz de görür insan!
Gözsüz görmek değil amaç,
Asıl amaç, sonsuzun sonunu görmek!
Son denilen şey, asla son değil!...
Son yok! Sonsuzun sonu var!
Varların varına varmak, asıl amaç.

Kulak ver kalbin sesine,
Çekilmez bir yük binmiş, dünyanın ensesine!....
Bırak, ecel şalı olmasın dolunaylı geceler.
Bırak, gören göz muradın alsın.
Bırak, bir satırlık dua, nurdan mahyada kalsın. Bırak!...

ALİ GÖZÜTOK
12.01.2013

Şiirde de değindiğiniz gibi Habil ve kardeşinin düşmanlığı dünya sona erene kadar devam edecek. İnsan akıllı bir varlık oysa. Kullanmasını bilmeli.