Nefessiz Ömür ( Gülce-Gülistan )


Elinden içtiğim aşktır, badem gözlerde yaşsın sen
Uzaklar meskenim olmuş, kavuşmak “Dur!” diyor, erken.

Uyanmak isterim düşten, hayaller olmasın artık
Yanar göğsümde bir yangın, ruhum yorgun, yıkık mesken.


Yasak bir meyvedir vuslat, özünden tatmadım bilmem
Hüzünden bir sunak hasret, ateştir giydiğim ak ten.

…Doğruya benzer yalan, hakikat ince bir sır;
…En yalansız doğruya, koşturdum onca asır.
…Aşkı aşkta yaşayıp, bulmuşum seni derken;
…Sarılmak rüyaları, “ Dur!” diyor, daha erken.

Bilinmez bir gizem yurdun, arar gönlüm bulunmazsın
Duyulmaz son nefes feryat, akarken gözlerimden kan.

Açar bir gül, öter bülbül, “Gülüm!” der, gülmelerdir ses;
Nefessiz bir ömür sürdüm, taşar bendimde kor volkan.

…Aşılmaz yüce dağdır sana çıkan tüm yollar,
…Hicran dağlardan büyük, umut papatya fallar.
…Elbet gönül meylinde bir son muhakkak vardır,
…Nefessiz ömürlerde, gökten yağan hep kardır…

Gecem dersen rüyam sensin, ışık versen ayım sensin;
Gülümsersin biter hüzzam, güneş sensin canımsın can.




Aruz Vezni: Mefâ'îlün / mefâ'îlün / mefâ'îlün / mefâ'îlün
Hece Vezni: 7+7 14’ lü hece

20.04.2014 Antalya

Duygu dolu yürek ne güzel çağlamış ırmak gibi...
Gülistan' ın gülbağına bülbül konmuş gül aşkıyla...
Sevgiler naif kaleme, güzel dost' a...

Zoru başarmak Gülcecilerin işi. Kutlarım Yusuf can.

"Gülistan Vermeden Himmet"

İsimli güzel şiiriniz referans oldu bana Osman hocam. Ustamın yani sizin izleriniz saklı, kalıp ve tarz olarak bu şiirimde. İlham veren kaleminize teşekkürler can Osman hocam.

Ayrıca buradan sevgili Refika hanıma da özlemle sevgilerimi ve saygılarımı sunuyorum.