Neredesin Ey İnsanlık

Bak akbaba bekler durur bir bebeğin ölmesini
Açlıktan ölecek bebek neredesin ey insanlık
Tanrı’da mı istemiyor yoksulların gülmesini
Yeter ölmesin kelebek neredesin ey insanlık

Kaderleri açlık mıdır kara derili insanın
Sinekler konmuş yüzüne bakınca yanmaz mı canın
İstila oldu Afrika, sanki orası vatanın
Sende patlıyorken göbek neredesin ey insanlık

Çaldın götürdün kasana toprak da ki zenginliği
Sakın baş eğmiş sanmayın onlardaki dinginliği
Hiç kimseler anlamıyor yüzlerdeki bezginliği
Ağları örmüş örümcek neredesin ey insanlık

Bir deri bir kemik kalmış ana emzirir bebeği
Gücü yok ki kovalasın kanını emen sineği
Coşari der ona bırak yaşamdaki seçeneği
İzin verin açsın çiçek neredesin ey insanlık

18.07.2008/Samsun

İbrahim Coşar