Dolunay lı gecede
Tutarken nöbetini
Kulede tanıdı
Mehtab’ın zerafetini

Görür-görmez yaktı, ona abasını
Bir nefes çekmeden, attı sigarasını
Ve sundu Mehdab’a
Ab-ı hayat dolu matarasını

Seslendi nöbetçi;
Ey...! Dolunay bağrından doğup,
Hale lerden süzülen,
Yalnızlığıma bakıp,
Yalnızlığıma üzülen
Ay kızı...
Bana varırmısın ?

Yanıt verdi Mehtap;
Sorayım bir anneme
Tam soruyordu anaya,
Bir nida aksetti oraya

--Anayım ben dedi dolunay;
Nöbetci ile sana, asla yuva kurduramam
Hadi, kurdunuz diyelim
İzin verip,kötü örnek olamam
Ben hale’lerimi durduramam
Hem nöbetçi fani,
Onun ömrü kısa yani
Uçup buharlaşır ani
Ancak sen ilalebet doğarsın
Her aşıktan bir gecede soğarsın
Kabul edersem dileğini
Sızlatırsın yüreğimi

Mehtap, yalvardı annesine;
Anne, Yüce Allah tan ona
Ömür dilesene,

Ay tebessüm etti kızına
--Kızım ufuklara baksana
Tan yeri kızılca ağarıyor
Baban Güneş tir senin, geliyorum diye bağırıyor.
Tanık oldu nöbetçi göz önünde olanlara
Üzüldü, gün doğarken solanlara

Attığı sigarasını yerden aldı
Gurbette
Sıladaki yarin hayaline daldı

Çetin KILINÇARSLAN