Nur Muhammed Nurdan Ahmed(s.a.v.)

 
Kibrin nefis kokan nefesi
Gönülleri esir eden kafesi
İnsanlığı bitiren zulmün sesi
Gelişinle yıkıldı
Gül kokan Nebi
Nur Muhammed
Nurdan Ahmed
Sarsıldı ilk önce
Zulmün sesi
Ta kisra da duyuldu sesi
Zemin kaydı ayaklarında
Kesildi cümle neşesi
Ebu cehil ile tayfası
Ah doğurmayaydı anası
Sana ne kadar çile çektirdi
Ah o kahrolası
İlk gülüşün gelişinle
Nur gibi doğdu âleme
Yetim doğan
Muhammedül emin
Âlemlerin güneşi
Kan kokan cahilliye devrini yıkan
Gönüllerin iman güneşi
Sensin ya Nebi
Nur Muhammed
Nurdan Ahmed
 
Allahın adıyla ismini andık
Nura gark olduk sana inandık
Sana ümmet olmak
Nasip olmaz her kula
Aşk ile lisan ile
Allah dedik
Muhammed dedik
Döküldü cümle günahlar
 Bir bir güldük sevindik
Kerim olan Rabbimiz
Acıdı cümle kula
Gönderdi seni
Rahmet diye âleme
Seninle güldü hayat
Seninle kırıldı
Kölelik zinciri
Yok, oldu zulüm
Yıkıldı putlar
İnanmayanlar etti hayret
Nasıl olur bir yetim
Olur Peygamber
Yüce Rahman
Âdem peygamberin alnına
Koydu nurunu
Ona bu habibimin nuru dedi
Nur Muhammed
Nurdan Ahmed
 
 
Gelişine nuruna merhaba
Gelişinle nur doldu sabaha
Nurlar doldu karanlık akşama
Seninle nura gark oldu beşer
Zalimler kalesi yıkıldı birer birer
Daha görecek onlar neler neler
Yaşayacaklar kahır dolu geceler
Zulüm bitti güldü cümle âlem
Dünyaya gülüşüne verdin selam
Sustu diller sendin söyleyen kelam
Nur Kur'an tamlandı
Nurla sundu bize bin bir âlem
Bakışınla gülümsedi nurdan âlem
Cümle kâinat sana verdi selam
Sana iman etmeyen
İman sırrına eremez
Helal kazanmaz
Helal yemez
Sen gelmeseydin
Ne olurdu halimiz
Nur Muhammed
Nurdan Ahmed
 
Aman isteyen verdin aman
Cümle gönüllere oldun can
Kelamına cümle kâinat verdi selam
Kelamına doydu insanlık aldı derman
Yüce Rabbim Rahim
Her şeye Kerim
Nur Muhammed
Nurdan Ahmed
 
Seni yolunda nurlar bulam
arayam yolunda tozun olam
Yolun bulamazsam ben solam
Allah'a kul Sana ümmet olam
Nurunla dolam
Kur'an izinde sana varam
Gülüşünle nurunla gönlümü saram
Sensiz bu hayatı yaşamak haram
Arayıp da gül nur yoluna varam
Yolunda yürümekle yaşanır bayram
Sen gelmeseydin
Ne olurdu halimiz
Nur Muhammed
Nurdan Ahmed
 
Gelişin gönüllere deva
Nurun âleme reva
İmanla bulduk sefa
Cümle âlem beklerdi
Nurdan öz zatını
Dillerde adın gül gibi koktu
Cümle âlem söyledi nura boyandı
Nur Muhammed
Nurdan Ahmed
 
Sen geldi bitti zulüm zahmet
Oluk oluk yağdı Rahmet
Sendin âlemler Rahmet
Nurdan Ahmed
Zalim yaşadı hezimet
Gelişinde vardı zaten hikmet
Kur'ana doğru oldu istikamet
Gönlün okyanustu 
Tükenmezdi merhamet
Sendin âlemler Rahmet
Nurdan Ahmed
Nurdan Muhammed
 
Bitti gelişinle husumet
Herkes oldu kardeş
İmanla doğdu güneş
Allaha ait dedin ahkâm
Ashabın oldu amil
Köleler eyledin azat oldular kâmil
Muhtaçlar yaptın atiyye
Senden kaçanlara gülümsedin
Verdin hediye
Dedin kaçma geriye
İmanla koş ileriye
Yaşandı asrısaadet
İnsanlık oldu bahtiyar
Gönüllere geldi basiret
Sözlere geldi belagat
Seninle kuruldu cemaat
Sendin edep
Ümmi olsan da
Sendin edip
Seninle okundu ezan
İslam'ın çağrısı oldu o an
Fehm'le doldu âlem
Nurdan Ahmed
Rabbim şefaatine
Ulaşanlardan eylesin
Cümle müminleri
Mehmet Aluç-Kul Mehmet
 
 
Atiyye: İhsan, lütuf, muhtaç olanlara yapılan bağış
Kim dilencilik kapısını açarsa, Allahu Teâlâ dünyada ve ahrette ona fakirlik kapısını açar. Kim Allahu teâlânın rızâsını kastederek atiyye kapısını açarsa, Cenabı-ı Hak ona hem dünya, hem ahret seâdeti ihsan eder. (Hadis-i şerif-Sünen-i Ebu Dâvûd) 
Peygamberler, ümmetleri için Allahu teâlânın atiyyesidir. Fakat Resul-i Ekrem efendimiz hediyedir. Hediyye ile atiyye arasında fark vardır. Atiyye muhtaçlara, hediyye ise sevilenlere verilir.  (Ebü'l-Abbâs-ı Mürsî)
Belagat:  Sözün düzgün, kusursuz ve yerinde söylenmesi. 
Fehm: Anlayış; iyiyi kötüden ayıran anlama kuvveti.
Amil: İş yapan