" O an, bu andır işte...

'O' aksın gitsin istersin içinden sellerle
fırtınalar kopar söker bir bir umutlarını
dalgalar delirmişcesine vurur
olabildiğince acımasız gönlünün kıyılarına
içinde volkanlar patlar
yakar gider ''o'' nun suretini
yağmurlar yağar yüreğinde
yinede yetmez söndürmeye içindeki yangınları
tüm bunları yaşarken
yüzünde kocaman bir gülümseme
gözünden bir damla aşk süzülür
karışır ölüdenize
sen...
ölüdeniz kadar sessiz
bir o kadar sakinsindir...
yaşarken ölmek nemi?
O an, bu andır işte...

Sevgi Akkaya "



Tam da yumurta çürüdü, bozuldu yenmez artık dendiği anda o çürüğün içinden taptaze, yepyeni minik ve masum bir yavru civciv doğuyor; henüz kırkırdağı tam sertleşmemiş gaganın kırdığı kabuktan...

Ölüm, yaşamın vaz geçilmez ikiz kardeşidir. Tıpkı 'Tek Yumurta İkizi' gibi; birinin hissiyatı diğerini de etkiler. Ölüm, dirim demektir; nefes, can demek, yaşıyor olmak, farkındalık demektir. Ölümün öncesidir DİRİM...Dirim' in gelecekteki bitiş noktası ÖLÜM...

Duygularımız, düşüncelerimiz, yaşam renklerimiz de böyle bir döngü içinde gelgitlerle yer değiştirir. Bazı karanlık olur bazı gece...Bazı hıçkırık olur bazı hece, yaşam...Her var oluş bir ölüme, her ölüm bir var oluşa, bir dirim' e kapı aralar.

Aşk' ta böyle bir şey! Yeşerirken yeşerten...

Hani, ' öldüm, bittim, yıkıldım...' deyip, başımızı kuma gömdüğümüz bir anda, gri bulutlar kızıl bir ufka dönüşür, umut yüklü, tahrik edici bir yaşam cıvıltısıyla, davetkâr...
UMUT güzel şey...Umuttur yarına uyandıran...

Değerli Sevgi can; dizeleriniz çok güzel, çok içten...Kaleminize, sevecen özünüze saygı ve dostlukla...




kaynak:http://www.antoloji.com/