Damladan göle dönüşün
Kıpır kıpır için dışın
Ve bir kordonla geçişin…
Böyle başladı gelişin;
Mutluydum!

Sözcükler yetmiyor be can!
Anlatılmaz o sevgi, an…

Ve büyüttüm kollarımda
Uyuttum ninnilerle,
Ezgilerin ummanında
Bohçalanmış üzgülerle…
Kimi güleç kimi keder
Umut yüklü türkülerle
Geceden güne taşındık
Arada bir şaşırdık!
Azı yağlı çoğu yavan
Tutmadı kıvam, taşırdık…

Ömür dilenir iken, yaradan’ a uzanıp
Nasırlı ellerimle, dilediğim de sendin!
O kara gözlerinle bir sönerken bin yanıp
Kafesimde yeşeren rengârenk bir desendin

Tertemiz gülüşünün
İçime akışına…
Sanrısal her düşünün
Bendimi yıkışına...

Sendeki baharların
Bendeki gözyaşına
Diklenip açışına

Tanıktım oğul...

Büyüdün boy pos verdin
Bedeninle ruhunla...
Akli selime erdin
Seçtiğin dili anla!

Kendine dost ol oğul,
İçindekini dinle!

Düşünüyorum bazen;
Verebildim mi acep vermek istediğimi,
Alabildim mi acep almak istediğimi?

Veremediysem hoş gör!
Hoş görür müsün oğul?
Hoş görüp anlar mısın
İçimde ki bu seni?

Can içinde can tanem, yaşam gücüm, umurum
Hayata tutunduran a benim güzel oğlum!
Sana bırakacağım malım mülküm olmadı,
O cenahta güneş hiç şafağıma doğmadı.
Neyim var neyim yoksa alın terim eseri,
Her damlada dürüstlük, bir kez boyun eğmedi!

İnsancıl duygularım
Ve sevgim, varım yoğum
Yüreğimde devşirip
Sana sunduğum çoğum;

Sevgim! Sevgimiz, oğul…

Diyeceğim şu ki can;
Sev kendini çocuğum
Ve seni sevenleri…
Hayatı, insanı sev!
Hatta, sevmeyenleri…

Sevdikçe vereceksin
Verdikçe çoğalacak…

Sevgi ana gibidir;
Doğurgan, merhametli...

İyi ki varsın, iyi ki oğulcuğumsun! Sen Karagözlüm; hüzün yüklediğin pınarlarından az mı tuzlu su içti, uzun kıvrık kirpiklerin, az mı? Biliyorum...

Met-cezirler gibiydi her defada yüreğin…

Hayatın puşt yanı örselese de güllerini; ellerinle –kanayarak- umut ektin yeniden… Her umut -başak misali- hasatın oldu. Ama hasat mevsiminde umutların -sevgi yoksulu- arsızların heybesine doldu! İşte, tam da “hayat bu! “ diyorum! Asıl böyle anlarda doğar, böyle anlarda büyürsün, yeniden… Kanayan her yaranı, senden her çalınanı böyle anlarda alırsın; kendi kendini otayıp sağalttığın özünde, hiç solmayan insanlık çiçeğinle; başı dik, alnı ak yeşeren o sevginle…

Doğum günün kutlu olsun oğul…
Allah’ ım, hayatının her devresinde yanında yâr ve yardımcın olsun, diyerek; sağlıklı ve erinç dolu nice mutlu yıllar diliyorum, gözlerinden öperek…

Refika Doğan-Antalya. Şubat 2011