Okul okul okul

19 Mart 2015 Perşembe 12:25:02

Ahmet ÖZDEMİR




Aşık Veysel Milli Eğitim seferberliğinde katkıda bulunur.  Dünyanın en zengin aklının okul olduğunu vurgular:

Dünyanın en zengin aklını gördüm

Sermayesin sordum dedi ki okul

İnsanlara hizmet yaptığın yardım

Merhametim, duygum dedi ki okul.

Çocuklarımıza bir çok şiirinde, "Oku benim cici yavrum /Okul cennet meyvesidir/ Okuldadır türlü san'at / Medeniyet menbasıdır" diyerek okulun güzelliklerini, yararlarını anlatır.

Aşık Veysel'ın bir başka özelliği, tarım macahidi olduğu ve toprak sevgisini, ağaç sevgisini şiirlerinde öğretmesidir.

Gidip görenler olmuştur. Sivrialan bir güzel köydür de, yurt olalı bağ nedir, bahçe nedir bilmemişti.

"Atalarımız denemiş, olmamış. Bu toprağın özü bozuk " derlermiş köylüler. Ama Veysel takmış kafasına. Toprak var, su var. Olmayan ne?

Olmayan, aklıyla yüreğini birleştirip bu konuyu kendine iş edinecek biri.  O da Aşık Veysel olmuş.  Düşünmüş bir.  İnsan meram etti mi gerçekleşmeyecek bir şey yoktur.  Toprak ta öyle bir cevher var ki, sen bir ver, ondan sonra hiç sorma  o kaç verecek. Kardeşlerinden yardım istemiş. Kabul etmişler.  Ucun ucun kazmaya, tohumlar ekmeğe, fideler dikmeğe başlamışlar.  Görenler güler geçermiş:

 "Dedelerimiz, bu Allahın köründen daha az mı bilirdi.  Onlar düşünüp girişmemişler böyle bir işe." derlermiş. İçin için alay ederlermiş.

Ne ki alay edenlerin  evdeki hesabı  çarşıya uymamış. O "Allah'ın körü" Veysel'in bahçesi bir olmuş ki, anlatmaya dil ister.  İçerisinde kaysıdan kiraza, elmadan cevize ne arasan var.  Bu kez köylüler utanır olmuşlar. "Meğer aslında kör olan bizmişiz. Bizim bakar gözle göremediğimizi,  gözü görmez bir aşık yüreğiyle, gönül gözüyle görmüş."

Veysel'in meyve bahçesi köyün gurur kaynağı olmuş.  Veysel'dir, toprak ona bunca cömert davranır da, o boş durur mu?

Dost dost diye nicesine sarıldım

Benim sadık yarim kara topraktır

Beyhude dolandım boşa yoruldum

Benim sadık yarim kara topraktır

 

Nice güzellere bağlandım kaldım

Ne bir vefa gördüm ne fayda buldum

Her türlü isteğim topraktan aldım

Benim sadık yarim kara topraktır

 

Koyun verdi kuzu verdi süt verdi

Yemek verdi ekmek verdi et verdi

Kazma ile dövmeyince kıt verdi

Benim sadık yarim kara topraktır.

 

Âdemden bu deme neslim getirdi

Bana türlü türlü meyve yetirdi

Her gün beni tepesinde götürdü

Benim sadık yarim kara topraktır.

 

Karnın yardım kazmayınan belinen

Yüzün yırttım tırnağınan elinen

Yine beni karşıladı gülünen

Benim sadık yarim kara topraktır.

 

İşkence yaptıkça bana gülerdi

Bunda yalan yok, herkes de gördü

Bir çekirdek verdim, dört bostan verdi

Benim sadık yarim kara topraktır.

 

Havaya bakarsam hava alırım

Toprağa bakarsam dua alırım

Topraktan ayrılsam nerde kalırım

Benim sadık yarim kara topraktır.

 

Bütün kusurlarımı toprak gizliyor

Merhem çalıp yaralarım düzlüyor

Kolun açmış yollarımı gözlüyor

Benim sadık yarim kara topraktır.

 

Her kim ki bu sırra olursa mazhar

Dünyaya bırakır ölmez bir eser

Gün gelir Veysel'i bağrına basar

Benim sadık yarim kara topraktır.

 

Cumhuriyet denilince aklımıza  Büyük önderimiz Atatürk geliyor. Egemenliğin kayıtsız şartsız ulusun olduğu geliyor.  Saltanatın kaldırılması, kurtuluş savaşımız, uygarlık ülkümüz, milli eğitim, endüstri ve tarım seferberlikleri geliyor.  Demokrasi geliyor aklımıza, laiklik, sosyal hukuk  sistemi, taassuba karşı mücadele geliyor.

Demiryolları, madenler, sağlık hizmetleri, yerli mallar geliyor aklımıza.  Sonra Türklüğümüzle övünmek, çalışmak, güvenmek geliyor. Çağdaş uygarlık düzeyine çıkmak amacı geliyor. Okul, okul, okul ve  gerçek yol göstericinin bilim olduğu geliyor.

Yirminci yüzyılın Türkiye'sinde, Cumhuriyetçi Halk Aşığı Veysel, halkın dili ile, halka ters tepki yaratmayacak dozlarda halk öğretmenliği yapmış ve Cumhuriyet'e kol kanat germiş.
YARIN : TÜRK ADI MİRASI