" Olabilmek -I-


bütünlüğü parçalamadan...
mesele yanımda kalabilmen değil
mesele kavuşmak hiç değil

meselâ;
siz siyahı sevseniz
o sizi sevmese bile
onu özümseyebilmek


isterseniz göğü karartabilirsiniz
yıldızları söndürürken
bu ağyârlığın serencamı demek

tutup da güneş nerede dersiniz
tanınız ağrılı güzergahlarınızı
yekpare aydınlatmazken


mesele ölmek de değil bir kurşunla
sevmediğiniz bir sözün cephesinde


meselâ;
kalemşör bir sözün karşınızda dikleşmesi isyana
kurşun/kalemse ; kelamınız asimiledir
lakin kalem tükenmez ise kelamınız silgi değildir
o zaman
hatları bıçkın bir karalamadan öteye gidemezsiniz


mesele silmek değil dinlemektir
size ters düşse bile
devriği empatik tümcelerinizde

...

olabilmek
bütün denge

sevebilirsiniz
mesele sevmek değil ;
uğruna çırpınacak bir pınarın gözlerinden düşebilirsiniz suya
mesele Leyla ve Kays olmak da değil
Tahir ile Zühre de

mesele ilk olmak
Havva’lığımızı hatırlayıp , Ademi kaygılarımızda
insan olabilmek


meselâ
platon olup
aynaya bakıp kendinizi sevebilirsiniz


...

olabilmek
bütün denge
bir insan kendini sevdiğinde


kendini sevmeden kimi sevebilirsin ki hey insanoğlu


necla develi (Mori Kız)





Kök salmış bir ağacın çoğalarak dallanmasından ve aynı kökün farklılaştırılmasıyla evrene anlamlı bir ahenk ve güzellik katmasından başka bir şey olmayan insan renklerini, ön yargılı ve sevgisiz ayrıştırmalara dayanak eden;

Yargısız infazlara, linç anlayışına, paylaşım duygusundan uzak, sığ bir bencilliğin bulanık suyunda hergün yeniden kirlenmekten kendini alamayan, olaylar karşısında duygudaşlık erdeminden uzak;

Karanlıkta aydınlığı hayâl edebilme ve hayâllerinin ardından gidebilme gücünden, düşlerinden, yıkılanı yapmaktan ve beklentisiz vermekten uzak;

Bir başkasını ön yargısız, beklentisiz, safiyane bir insancıllıkla sevebilme, bir çocuğun saçını okşayabilme, bir yaşlıya, bir düşküne insan olmanın gerektirdiği saygı ve merhametle şefkati esirgememe;

Ve doğayı içindekilerle Tanrı' nın insana lütfu bilip (bir çok şey gibi) gereken duyarlılığı gösterebilme bilincinden ve yürekliliğinden uzak;

Erdemsizliğin kıyısında ki insana mısra aralarında anlamlı göndermelerle vurgu yapan ve bir dostun yorumunda dile geirdiği gibi" hayatın şifrelerini" çözen muhteşem bir paylaşım "OALABİLMEK- 1 "! Öyle ya, her şey "olabilmek" de gizli; hoyratça canına okuduğumuz hayat, canımıza okuyarak olamadıklarımızı(!) yansıtıyor aynasından yine biz aciz(!) insanları! Coğrafik sınırları aşarak evrensel bir derinlikte yatar İNSAN ve İNSANLIK!

OLMAK ya da OLAMAMAK! Her iki olguda insan denilen muhteşem (ama , kendi muhteşemliğini boş bir kibirin sığlığında örseleyen) varlığın muhakeme derinliğinde ve özünde olanaklıyken...Ve bütün bunların temelini SEVGİ oluşturuyorken...

Sevgili Necla can;

Dizelerin başlığından, kurgusundan, şiir dilinden kullanılan sözcüklerin arı duru ve akıcılığına...Bütünün ana fikri son dizelere değin muhteşem bir ibret-i âlem dersi eseriniz! Bir akil insanın sorumlu, duyarlı ve erdemli diklenişi; varlığına ve o varlığı ona bağışlayana sevgisi, saygısı...

Kutlarım güçlü kaleminizi ve üreten derinlikli özünüzü, dingin yüreğinizi. Sevgi ve saygımla, dostça...