ÖLDÜRÜLEN ŞAİRLER(89): ÂŞIK FERKÎ

Mustafa CEYLAN
************


İşte Prizrenli bir şairimiz daha. Adı İbrahim, soyadı : Sipahi, mahlası Ferkî… 1867 doğumlu ama 41 yaşında kendisini çekemeyen şairler tarafından zehirlenerek öldürülmüştür. Destan-ı Mamuşa eseri pek meşhurdur. Destanları ile tanınmış bir şairimizdir.


*

Demiştir Ki:

“Bak âlemde esnâf olanlar
Söylemekte nâhak yere yalanlar
Ben tüccârım diye göksün uranlar
Gerdük nice müflisi hasır yakanı.

Gitsen dükkânına bir gedâ kemter
On gurş ise malı, otuz gurş ister
Yahudiler gidişi cümlesi gider
Kalktı alışveriş şöhreti, şânı.

Bütün esnaf oldu paraya yangın
Açar dîdelerim misal-i maymun
Şeker sair nevâl alırsın satın
Destin tanır, bilir eksik mizânı.

Yeter çok söyledim geldikçe elden
Kendimde bulundum böyle amelden
Dünya kurulmadan tekrar temelden
Düzülmez çâr köşe menzil meydânı.”

*
Küçük yaşta yetim kaldı ve üvey anne elinde büyüdü. İlkokuldan sonra belediye kâtipliği görevine atandı. 80 yaşındaki babası, diğer memurlar gibi onun da alafranga elbise giyeceğinden endişe ederek, şairimizi baskı ile belediyedeki kâtiplik görevinden istifa ettirdi. İşinden ayrılınca, bütün Anadolu aşıklarının yaptığı gibi, kahvelerde ve düğünlerde çalıp söyledi, il il dolaştı. 1887’de “Çelebi” adlı bir kızla evlendi.

Kosova şehirleri dışında Üsküb’de, Selânik ve İstanbul’da çalıp söyledi. Gezileri sırasında çokça şair-ozan-halk aşığı ile dost oldu. Başarısını şair-ozan dostları çekemiyordu. Nihayet, kıskanç ozanlardan birisi ona “abdülselat” adı verilen bir ilâcı yedirdi. Bu ilâç ishal ilâcı idi. Şairimiz bunun üzerine yataklara düştü. Bu durum, babası tarafından devlete intikal ettirilince, şairimiz hapsedildi. Ve içtiği zehirli ilâçlar sebebiyle öldü.