Oturum Aç

Müsadenizle · 26/05/2009, 20:30

Ölüler Gömülmeli

sen kerpiç duvarlarla çevrili dar odalarda
alçak pencereli toprak damlarda büyüdün
sen ırmak ve göl kıyılarıyla kol-kola
sümbüllerin mavisine batmış çayırlarda yürüdün

sen ne vakit çürüdün

ah ciğerim
nereden alıştın böyle başını soğuk taşlara koymaya
sen nereden tanıştın bu kara kışla

kaç asırlıktır aktarılan bu dam
ve altında yudum yudum içtiğin gam
kaç asırlık
tufanların kıyımında kırık bir dal gibi duruyorsun
zaman hangi gülüşte, hangi düşte aldı gitti seni
uzaklara bak
tarihi olmayan mezar taşlarına
bak esnemeyen toprağa

geziniyor üstünde sonbaharın elleri

ah ciğerim, durma öyle boynu bükük şakayık gibi
saflığındandır dilindeki bu yara
kendi yerine koyduğundandır
kim hilesiz -kim çıplak
herkes kendi kuytusunda bir başkadır

sallanıp durma sanrının sarkacında
açılır küflü sandık
açılır küflü sandık çıkar yedi başlı ejderha
üstünde sığırcık sürüsüdür alaz
tutunma kanadına

çivisi çıkmış insanlığın sarkıyor kara yüzlü duvarlarda
dokunma
dokunma bir hayat varmışçasına
yokla saçlarının dibinden geçen korkuları

çatlar toprak, susarken zaman çatlar toprak
dökülür yüreğinin en ücra köşeleri
susar, susar da yanıtsızlaşır
ve salt acı
gittikçe koyulaşır

sen böyle ağladıkça ve dudakların kanadıkça sınırsız
yaralılar gibi
can verirken kanayan yaralardan yaşamın akıp gittiği
yüzün silme tabut, silme kefen, silme buz
göstermez hayatı hiçbir ayna
aynalar tuzbuz

yalancıların-aşksızların ve arsızların kımıldadığı şu boş dünyada
inancın ve güvencin bozkırında esrik bir hava
dolar çatıların kiremitlerin altına
düşmez saçlarına gün ışığı

binlerce kelebek havalanırken aklında
kara bir nara
asılı kalır yürek duvarına
gör bak hayat nasıl da birden bire boşalır

tetiği düştüğünde sessizliğin
hangi merhem akar gözlerine
soğuk tenine hangi
ölüler gömülmeli ah ciğerim
bütün dertleriyle eriyip toprağın derinine
ölüler gömülmeli

Müsade Özdemir

Müsadenizle · 26/05/2009, 20:39

Nefsin Şah Damarı

arsızıyla hırsızıyla ünlenmiş metropollerin
şarapla yıkanmış şehvetlerinde aylakları
gizli mekanlarda yaşları büyütülen
gözlerin boyandığı, namusların sınandığı
cahil çaylakları...
kimi geri dönemeyen, kimi kimvurduya giden
evlatlar varmış, ayakları kapanlara takılı
anneler varmış dokunsan ağlamaklı

beni oralarda aramayın
gözlerim tanımadığınız bir çocuğun gözlerinde
hiç ağlamadım, olmadık şeyler için
ayakkabı eskitmedim gereksiz arayışlarla
lüks rafları es geçtim, markayı hiç bilmem
köşe başlarında, yalınkatlı tezgahlarda
büyük değerler çoğalttım
acemi oyunlar oynayan
etiketsiz oyuncaklardadır bakışlarım

düşlerimde tekrarlayıp durduğum
ömür desenli, yerli kıyafetlerle, onuruma zam yapıyorum
çoğaldıkça, çoğalıyor annem
küçücük yüreğime bir dünya alıyorum

hiç caka satmadım sokaklarda, sabır sınadım
insafla doldum, lükse gebe kalmadım
yasak meyveler düşürmeden toprağın rahmine
yetinmeler yazdım her dirhemine
fidanlarım var, onurla besliyorum

sağ yanım sabret diyor, sol yanım merhamet
tepeden tırnağa bir direniş benimkisi
olan bitene...
ne kadar konuşsam, yine de kalır anlatamadıklarım
bunlar işte bunlar, ellerim, gözlerim
doğruluktan olma, sevgiden doğmayım
umuttan çitler örüyorum bahçelerime
aykırı duvarları yıkmalardayım

genç ömrü aştım, gün gördükçe saflaştım
arta kalanı da koynumda gizliyorum
gözlerim iri, yüzüm bir avuç
emridir, kir değmemiş ellerimin
nefsin şah damarını kesiyorum
beni eksiklerde aramayın
çoğalmalardan geliyorum

Müsade Özdemir

Oturum Aç
Kullanıcı Adı:
Şifre:	Şifremi Hatırlat
	Beni Hatırla