Ölümün Avazı






./ belli ki ölümün avazı keskin
bölüverdi vuslatı orta yerinden /.

imkansızken hıçkırığın azadı
göz pınarlarımda parçalandı çığlığım
lethe’ye döküldü ırmaklarım
bu kutsal suda arınsın diye acılarım
yüklenip büyüttüm sinemin kamburunu
beli büküldü umutların

kapandı geleceğin kapısı
direnci kırıldı yarınların
çarpışırken kuşkularla doğruların
öyle bir muamma ki
aklımı çelen düğüm

bil ki
dünyanın meşalesi sönmeden
silinemez yüreğime yazdıkların
yokluğunda utanır varlığın özü

__affı yoktur tutarsızlığın

__/bağışlatmaz hiçbir kelam
tutulmamış sözleri/

bir kıvılcımken yakan ormanlarımı
yenik düştüm kayan yıldızın ateşine
dönmüyor artık istenç çarkı
haber var kutlu devindiriciden
sonsuz dinginlikte
tutmaya hazırım bende yıldızları


Hülya Ekmekçi