Ömrü İkiye Böldü

Her ne kadar dilimden düşmüyor adın dese
Yüreğinden eksilmez o korku o vesvese

Hayali sükûttaydın, sevmeye kalksan da sen
Ve hiç yargılamadan hükmünü verdin hemen

Canandı bu sevdaya kısacık ömür biçen
Sanki birkaç ay değil koca ömürdü geçen

Dalgalara gem vurdu susturdu denizleri
Yüreğinde duruyor bu sevdanın izleri

Kaf dağının ardına sürgündü yüreğinden
Umut denize düştü geminin direğinden

İhanet kalbindeki kuşkuyu hançerliyor
Yapılan haksızlığa gün be gün içerliyor

Martılar saklandılar ses vermezler gidene
Ne dağlar geçit verdi ne de yollar, sevene

Senin yüreğin bomboş, onun kalbi kül olmuş
Âşık yüreğe karşı bakışların zül olmuş

Bu sevda bu bedenin kanayan şah damarı
Ela gözlerde gördü aşktaki istismarı

Tabip teşhisi koydu bir depresyon geçirmiş
Bu canan bu yüreğe her günü zehir içirmiş

Korkunç bir karanlığa bıraktılar adamı
İhanet olsa gerek sevenlerin idamı

Her akşam kızıllığı doldursa kalbi hüzün
Artık umut vermiyor ne gecen ne gündüzün

Sen bu yorgun yüreğin en nadide yerisin
Sen yine bu adamın bitmeyen kaderisin

Nefes alsa da boş ver, bil ki yürekte öldü
Senli ve sensiz diye ömrü ikiye böldü

12.06.2008/Samsun
İBRAHİM COŞAR