Bir yavru serçe kuş kalmış yuvada,
Öter dertli dertli ağlatır beni...
Anlamam halini, demedim yad'a,
Öter garip garip ağlatır beni…

Büyülü sesi var, bakışı hâre,
Garibin derdine bulamam çâre!
Açtı bu sineme derinden yare,
Öter dertli dertli ağlatır beni…

Uçamaz bir türlü kanadı kırık,
Yüklemiş dertleri sinesi yarık.
Yaralı gövdesi çileyle sarık,
Öter garip garip ağlatır beni...

Niye bu hallere düşmüş, bilemem!
Derindir yarası, elim süremem!
Kader ağla demiş, ben güldüremem!
Öter dertli dertli ağlatır beni…

Koparmış ağacın bir yaprağını,
Nerede geçirmiş gülşen çağını?
Felek örmüş onun keder ağını,
Öter garip garip ağlatır beni...

Refika'm der özüm, kurban olayım,
Ne olursun bırak, senle solayım!
Anlat ki derdine derman bulayım,
Öter dertli dertli ağlatır beni...


Ötme dertli dertli ağlatma beni...

Refika Doğan- Antalya 2004