ÖTESİ BİR IRGATSIN

Kızgın güneşin altı, kadınlar ve çocuklar
Durmaz çapalarlar ve buhar olur soluklar
Ayrık otu çok haydi çalış, durma ki ırgat
Memnun edesin patronu ilk şartı sadakat

Taç yaprağı solgun, suya hasret çalışır hep
Yollarsa çorak, kalpleri suskun ve delik cep

Gün tarlada doğar ve batar, sırtta beşikler
Pişsen de sakın ağlama, yer sonra sinekler
Süt isteme dur sen bebe ‘öğlene ne kaldı’
İş vakti çalışmak da lazım, etme lakırdı
Toprak sulanır terle, bebem sen uyu haydi
Ağlar da pamuk tarlası duymaz ya efendi

Bir türkü yanık günde, kızıl günlere belki
Gül elde nasırlar, kokular terli, bu tepki

Ücret veririm karşılığın isteme hakkım
Kırbaç gibi sözler, susamaz! Sen deme akım
Hanlar ve hamamlar da senin, etme be beyim
Damlar çadırım, yok ki evim sanki üveyim
Yastık ve döşek sert de
Ya sofram hele sorma
Elbet de yemem, sen gibi her gün de kavurma


Toprak doyurur herkesi elbet dedi küskün
Az yevmiye yetmez ki geçinmekse ne mümkün

Sündüz BİGA

Mef’û lü/me fâ î lü/me fâ î lü/fe û lün ı