" OTOBÜS...

Yine geldi işte veda saati
Az sonra kalkacak gardan otobüs
Peşinden sürerim ben de kır atı
Üstüme gelmez ya birden otobüs...

Zaman bu at hızı ile eş değil
Gönlüm kendisiyle bile eş değil
Nasıl ağlamam ki kalbim taş değil
Sevdiğimi aldı burdan otobüs...

Sarılıp ağlayan yolcular gördüm
Analar,babalar, bacılar gördüm
Bu yürekte nice acılar gördüm
Sanki çekip gitti şurdan otobüs...

Şuradan dediğim kalbimdir yâni
Gönlümün güzeli,sevdiğim hani ?
Daraldı kalbimin geniş mekânı
Anlamaz seslensem "dur " dan otobüs...

Ey şoför bey amca,aman yavaş git
Bütün sorumluluk, tek sana ait
Can taşır her insan, bu değil basit
Dualarla dolsun nurdan otobüs...

OKTAY ZERRİN
30-11-2009-21.52
Bafra Öğretmenevi’nde "





Her durak, her gar ya da terminal; insan ömründen ömürlerin alınıp gittiği ya da ömre ömrün katıldığı, çiğnene çiğnene dilsiz çilekeşhaneye dönmüş yaşam tanıklarıdır. Neler yaşandı oaralarda, neler kazanılıp yitirildi daha da neler yaşanacak...

Her otobüsün ardından duyulan yürek sesi farklı farklı duygularla anlam katar yüreğimize; ya coşturur ya kanatır...Hayat da bu işte; iki güzelliği aynı anda vermiyor çoğu kez; ya ayırır ya birleştirir!

Hayatın içinden, insan yüreklerinin kaynadığı anlamlı mekanlardan yine insana yansıtılan yürek sesi dizeleriniz.

Değerli kaleminize saygıyla Oktay Zerrin.



kaynak: http://www.edebiyatdefteri.com/