Ufuklar....


Göründüğü gibi değil hiç bir şey
Ne şehir şehirdir ne de köyler köy
Kılık kıyafetle olunmuyor bey
Tefekkür dilinden anlıyor musun


Uzakta cok uzaklarda
Sira dağlar
Okyanuslar ötesi
Cana öyle yakın ki
İçimde sanki sesi
...........
Yakında çok yakınımda
Sesini duyarım
Ayaklarım basar
Ellerim değer
Sokaklarında yürür
Evlerinde yaşarım
Bana öyle uzak ki
Mesafelere bağlı değilmiş
Yakınlık,uzaklık meğer

Ses işiten kulak koyunda da var
Ama sürüsüne deriz kı davar
Açılır perdeler,yıkılır duvar
Gönül kulağıyla dinliyor musun..

Konuşur
Anlarım dilini
Ana lisanımla danışır
Hayretten donarım
Gönlüm acı çeker
Moralim çöker
Kim bu konusan
Cana öyle yabanci ki
.........
Konuşunca anlayamam
Lisanı değişik
Bildigim kelimelerle
Anlalatamaz meramı
Kulaklarımla dinleyemem
Hal diline sireyet eder gönül
Kokar burnuma gül gül
Bana öyle tanıdık ki..

Görür müsün kara zulmet çökerken
Başın dik mi bacın boyun bükerken
Ötelerde gardaş acı çekerken
Canın yanmış gibi ınlıyor musun

Zıplayarak baş değdirmüş yükseğe
Ar ederim
Adam demeğe
Öyle alçak
Öyle cüce ki
......
Dolu başak gibi
Eğiktir başı
Öyle yüksek
Öyle yüce ki

Empati kur net görülsün vaziyet
Vicdan varsa önce onu razı et
Her hangi insana olan eziyet
Sana olmuş gibi önlüyor musun

İhtişam dört köşe
Gurur abidesi köşk
Aldırış etmez kışa
Kendisinden gayrı
Dünya umursuz
Vıcdanla yanıyor sanki şömine
Ateşin alevi nursuz
Ayaz gibi yüz
Öyle bıçak
Öyle soğuk ki
.......
Kulube mı.in mi
Kümes mi dersin
Korka korka girersin
Bir yüzle karşılar
Güneş ışığı
Gönlünden başka
Halısı yok kı sersin
Öyle çiçek
Öyle sıcak ki...


İster gülün ister fantazi deyin
Düşünce çekmeye razı bu beyin
Yara mı ciğerin Sentezi'leyin
Gözünün yaşını kanlıyor musun

Net görmeyen
Hak vermeyen
Hiç insanım demesin
Onların mırası
Çile kuşaği
Akan kan.....
Onlar için der ki Furkan
Hayvandan aşağı
Anlıyor musun.... anlıyor musun.......


Gültekin Toga/Ozan Sentezi