PAKETİN ÜZERİNDE 20 YAZIYOR (anı)

Günde üç paket sigara içtiği için sigara kokusunu baba kokusu olarak tanımış ve sevmiştim doğal olarak. Lise çağlarımıza geldiğimizde arkadaşlarımızla bir araya gelerek, ailelerimizden gizli sigara içmek için köşe bucak saklanmaya nasıl başladığımızı tam olarak hatırlamıyorum. Özellikle benden birbuçuk yaş küçük olan kızkardeşımle bu suçu işlemek hoşumuza gidiyor olmalıydı. Sigaranın zararlarını şimdiki kadar bilmiyorduk ama geleneksel olarak büyüklere saygısızlık olarak kabul edildiği için gizleniyorduk. Bakkaldan sigara alamazdık ayıp olduğu için. Ayrıca harçlığımız da yeterli değildi zaten. Babamın açılmış paketini unutup gitmesini dört gözle beklerdik; onun görmediği yerde ikişer-üçer gizlice çekmek için..
Annemin de evde olmadığı bir gün, tam sigara keyfi yapılacak ortamdı ama sigaramız yoktu. Kız kardeşim buna hemen bir çare bulmuştu. Onun verdiği fikirle, babamın açılmamış sigara paketinin birisinin alt kısmını dikkatlice açmış içinden iki tane sigara çektikten sonra paketin açıldığı belli olmayacak şekilde bir parça zamk ile düzgünce yapıştırarak, yerine yerleştirmiştik. Böylece annem gelmeden biz sigara keyfini tamamlamıştık. Sanki bir zafer kazanmış kadar mutluyduk... Daha sonra her daraldığımızda bu işleme başvurmaya devam ettik. Dokunmadığımız paket kalmamıştır belki de. Babam saf ve dalgın bir insan olduğundan fark etmiyor sanıyorduk.
Bir yaz tatili bitiminde okullar açılınca babamla Ankara'ya gidiyordum.. Otobüsü babam kullanıyor, ben de hemen arkasında ki koltukta oturuyordum. Yan taraf koltuklarda oturan ve ayakta duran birkaç kişi, güncel olaylardan, hükümetin ve muhalefetin çalışmalarından, öğrenci olaylarından, geçim sıkıntısından konuşuyor, yorum yapıyorlardı karşılıklı. Demirel Hükümeti’nin yıkılışına seviniliyor, Ecevit'e övgüler yağdırılıyordu. Babam da konuşmuş olmak için nadiren lâfa karışıyor, elinden düşürmediği sigarasını derin derin içine çekerek konuşulanlara pek karışmadan direksiyon çevirmekteydi..
Eleştiriler, yorumlar tüm hızıyla devam ederken ben de başımı cama dayamış halde yolu izleyerek dinliyordum onları. Babam uzun bir süre sessizce direksiyon başında konuşmaları dinledikten sonra yüksek bir ses tonuyla söze atıldı:
“İyi oldu yav şu Demirel denen sahtekarın başımızdan gittiği!” diye söze başladı.
“Uğursuz bu herif, uğursuz baykuş.Ne zaman başa geçse kıtlık başlıyor" dedi sıkıntılı bir ses tonuyla. Kendine özgü bir de küfür etti. "Şahtekar bunlar! Şimdi de sigara paketlerinin üzerinde 20 yazıyor içinden 18 çıkıyor kardeşim” demesin mi? Babamın bu sözleri şok tesiri yapmış gibi ortalığı bir süre susturmuştu. Demirel’e muhalif olanlar bile şaşkındı.
“Yok ya Abi! Yanlışlığın var!” Diyen birine babam yemin billah ederek haklılığını kanıtlamak için:
“Dinime imanıma yav kardeşim! Kaç senedir her paketten 18 sigara çıkıyor. Aç say, paket aha! İçinden 18 çıkmazsa şerefsizim!” diyerek gömleğinin cebinden çıkarttığı açılmamış paketi göstererek iddia ediyordu… Sözler uzayıp giderken, ben de içimden kıs kıs gülüyordum ama doğruyu söylemem mümkün değildi!
Meğer Demirel’in yıllarca günahının alınmasına sebep olmuşuz da haberimiz yokmuş..!
(Asla tiryaki olmayan çok uzun yıllardan beri sigara düşmanı olan biri olduğumu da belirtmeliyim bu güzel anımı paylaşırken)
Asuman Soydan Atasayar

BABAM

Küçük bir çocukken,
Yetim kalanlara acırdım.
Dilenciye harçlığımdan vermezsem
Babam yoldan gelmez sanırdım.

Şefkatli bakışıyla uyanırdım dünyaya
Güven altında idim
Babam varsa yanımda..

Onun uzaktan gelişi,
Ruhumun vuslata erişi,
Tarifsiz bir duyguydu…
Babamlı dünya,
Çocukluğumun en güzel onuruydu;
Sigara ve mazot kokusu benim için,
Babamın el losyonuydu

Bazı gerçekleri,
Babam ölünce anladım
Ben de yetim kalarak 'baba! ' diye ağladım
Bunca yıl onsuz da yaşadım
Sevgisi içimde ta derinimde
Yedi Mart, Doksan Yedi'den beri
Ona, yalnız rüyalarımda sarıldım.

Asuman Soydan

Yer yer ironik anlatımlarla bir dönemin, gerçeklerin, hüznün, sevgi ve vefanın sımsıcacık doğaçlama bir anlatımla tümcelere yansıyışı...

Merhum babanızı rahmetle anarak; kaleminize, güzel özünüze saygı ve dostlukla diyorum, Asuman Hanım...