Papatya Tarlası

Kimi altın sarısı tepsi
Kimi göğsünde taşır güneşi
Kimi kan kırmızı gelinciğin kardeşi
Vah ki yüreğimin sancılarına vah!
Oldum olası uykularımı haram etti
Hepsi...

Hepsi de aynı sevdamın seherinde uyur
Gün ortasında, bembeyaz etekleri
Işıldar, yüzümün yorgun aynasında...
Hepsi de kelebek masumluğunda duru
Vah ki açılmamış gözümün perdesi vah!
Yanyana dizilmişler, ne güzel...

Ne güzel dağların çiçeği güneşi öpmek
Ve ne güzel kıldan ince köklerle
“Su! Su! ..”diye toprağa gömülmek...
Bu haylaz kız nereden geldi bilemem? !
Kim öğretti ona?
Fal bakmasını papatyalardan...
Vah ki zamanenin
İpi kopmuş uçurtmasına vah!
Bir de demez mi:
-“Mersi! ...”

Mustafa Ceylan