*
Ben kendimi bulmuşum, sende beni görerek,
Fikrimin bahçesinde bir âsûde kul yârim.
Gönle nakış etmişim, kirkitime tel yârim,
Mahremin hırkasını ilmik ilmik örerek.

Bu bende ki kasırga koparır iplerimi,
Dönersen limanına, dönmeden ben gazele!
Durulur birden bire içimdeki zelzele,
Tutundur muştularla toprağa saplarımı.

Soyundum korkulardan, beklerim ki gelesin,
Yuyup pakladım seni özümün Kevser'inde.
Ömrümü eklemişim, gezinirim teninde...

Sevdanın höllüğünü istedim eleyesin
Sen, seherle gelenim! Sen baharım, sen yazım,
Petek petek balımsın, sen alnımdaki yazım...

De,
De ki:
Sevgili,
Geleceğim!
Dinlesin kurt kuş,
Karşı kıyıdan...Yel
Salsın sesini
Yüreğinin,
N'ola
De!


*

Bedeli ödenmemiş taşların izi bende
Kalsa da, ders veriyor;hayat bu, vura vura...
Güz harmanı savrulur, yetişmeli vapura,
Açılır can suyunun kafesi perde perde !

Geri dönüşü olsa, derim:Haydi, sil baştan!
Hesap kitap yapmadan yaşamalı aşk ile!
Nasılsa ayrışıyor sıratta bozuk, hile,
Her gece şafağıyla gelmeli, doğmalı tan!

Ses versene Cano can, dayanıp omuzuma!
Bazı kuru bazı yaş, çalıya basmadık mı?
Kendi çarmıhımıza günahı asmadık mı?

Eriyiktim, tırtıla döndüm, girdim kozaya.
Ah! Gönlüme dolayıp çözemediğim ağım,
Ekin vakti toprağa düşen tanem, başağım...

Sus!
Sus ve
Şarkımı
Dinle! Dinle,
Bölme sesimi!

*

Sen gülistan, sen gülüm, cevrimdeki bülbülüm;
Gel, nasıl gelirsen gel! Dere tepe yamaçtan,
Kıvrım kıvrıma dönen su köpüğü burgaçtan...
Sen ezelim ebedim, mor dağımda sümbülüm...

Dolan, dolan gönlüme; donar üşürüm ama!
Gel, çileye dolanan gönlümün sarmaşığı,
Gel gözümün ışığı, iflâh olmaz âşığı!

Ey!
Gözüm,
Ey! Sözüm,
Ey! Rengarenk
Kuşağım, gitme...
Kal başım üstünde,
Seninle varım!

Refika Doğan Antalya, Nisan 2009