ŞAİR TİPLERİ


Coşkun KARABULUT
******************


Adam üç dakikalık bir şiir okuyacak. Yedi dakika gözlüğünü arıyor. Bulduktan sonra da yaşlılık falan filan üzerine gereksiz bir konuşma. Beş dakika da bu yaptı etti mi onbeş dakika. Gözlüğü takıyor gözüne. Takmayla çıkarması bir oluyor. Elinde gözlük başlıyor şiir okumaya. Kardeşim o kadar niye aradın. Madem aradın, buldun peki niye takar takmaz çıkarıyorsun. Madem gereksizdi milleti o kadar niye bekletiyorsun.



Üç saatlik bir dinleti. Otuz şair var. Her şair iki şiir okusa üçer dakikadan altı dakika eder. Otuz şair yüzseksen dakika yani ikibuçuk saat. Yarım saat da öylesine kürsüye çık in durumları. İkişer şiir okunduğunda ara vermeden üç saat ancak ucu ucuna yetecek. Herkesin okuyacağı iki şiir. Adam çıkıyor ağır ağır. Önce ona teşekkür buna teşekkür. Üç dakika daha baştan gidiyor. Sonra kağıtlar arasından şiirini arıyor. Üç dakika sonra buluyor ve başlıyor okumaya. Mübarek en uzun şiiri seçmiş ki kürsüde biraz daha kalsın. Altı dakika şiirden once on dakika da şiir toplam onaltı dakika. Otuz şair onaltı dakikadan ne yapar: Dörtyüzseksen dakika yani sekiz saat. Daha ikinci şiire de geçmedi. Onu hesaplamıyorum artık.



Daha da beterleri var. Adam okuyor iki şiirini. Herkes inip kürsüden gidecek beklerken ve bunun için alkışlarken, bir şiir daha okumak istiyorum demez mi? Milleti alkışladığına bin pişman edercesine. O da öyle yiyip bitiriyor üç beş dakikayı daha.



Bazıları da başlıyor yazdığı şiirin hikayesini anlatmaya. Nerede ve kime ve de ne zaman yazıldığını anlatıyor. Okuyacağı şiir için ayrılan süre üç dakika, hikayesi onüç dakika.



Program belli. Her şairin ne zaman şiir okuyacağı belli. Kimin kimden sonra çıkacağı belli. Hazırlansana be kardeşim. Kürsüye çıkana kadar beş dakika geçiyor. Aralardan onun bunun ayağına basa basa.



Bunlar bir karizma veriyor demek ki, her yerde görüyorum bu tipleri. Öyle sanıyorlar yani.



Okudukları şiir olsa eyvallah. Şiir dinletisini inletiye çeviriyorlar. Millet inledikçe de daha büyük keyif alıyorlar ve işkenceyi uzattıkça uzatıyorlar. Bir de demezler mi halk şiir okumuyor. Kimse şiiri sevmiyor diye. Sizi gördükçe nasıl okusun be güzel kardeşim. 



Şaka maka bu işe bir el atmak gerek diye düşünüyorum. Herkesin kendi insafına, kendi anlayışına bırakıyorsun olmuyor ne yazık. İyi şairler ve iyi şiirler güme gidiyor bunların arasında. Acaba diyorum Şiir Muhafız Alayı mı kursak. Şiir yazamadığı halde şairim diye ortalıkta dolananlara, üstelik başkalarına da fırsat vermeyenlere, şiir dinletilerinde milleti inletenlere karşı şiiri ve iyi şairleri korumak için görev yapacak bir Şiir Muhafız Alayı’ na ne dersiniz acaba?

Coşkun Hocam konuyu çok güzel tahlil etmişsiniz.Şiiri yazmak kadar okumak da bir hünerdir diye düşünenlerdenim.

Şimdiden hayırlı olsun Şiir Muhafız Alayı :)

Selam ve saygılarımla