Şairin Kabri ve Dünyası

Yerim bir koltuğun üç minderi kadarsa
Niçin başıma yıkılır koskoca dünya?
Cismim bu kadar, ismim sıfırsa
Unutulacaksam bana ne
Geceden, doğan günden
Ve bana ne bildiğimden, gördüğümden!

Saat bire çeyrek varmış, yat dedi Gülay
Ya bu saatte gelen uçak neyin nesi?
Ya bu ağustos böceğinin
Bitmeyen teranesi?
Ya bu yoldan geçen taksi?
Balkonlardan yankılanan ses?
Dumanı yan çiziyor sigaramın dünyaya
Bana ne herkes?

Horlarım diye korkuyorum
Aman, konu komşu
Yeter ki rahatsız olmasın
Sırtımı duvara dayamalı,
Yetimler gibi yatmalıyım;
Tansiyonumu silip süpürmeli,
Sabaha bir ceylan gibi kalkmalıyım,
Nasipse şayet!

Nasip olacağı yok ya gülen seherlerin
Zaten davası var benle gökle yerin
Yerim bir koltuğun üç minderi kadar
Kollarım yana açık değil dostum
Merak etme geliyorum
Göğsüme dolalı ellerim...

II

De ki veliydi,
De ki deliydi
Yok, vaz geçtim
Her ikisi de değil
De ki:
Adamın birisiydi...

İşte şu kadar kabrim
Bir koltuğun üç minderi
Balkonda bir çizgi bile değil
Kapladığım yer;
Örtme üstümü
Bir taş bile koyma baş ucuma
İstersen eğer...

Karşı balkonlarda kahkaha
Sohbetin en güzeli ötelerde
Bense üç minderlik yerde yer beğenirim
Bense benden bana gider gelirim...

Farzet öldüm, işte ölçülerim
Kabrim bu kadar olacak
Fazla mı yoksa?
Ben unutulup gideceğim biliyorum,
Yağmur öpecek üstümdeki toprağı
Yel süpürecek, ben duymayacağım
Ama iyi bildiğim bir şey daha var
Şiirlerim konuşacak, susmayacak

Mustafa Ceylan