Son istasyon, son yolculuk; kalkıyor tren
Kalksa da ne çare; yine bir başınayım
Arzular mı yoksa sen mi değiştin birden
Bulutların ardındaki yıldızım ayım;
.....Gönülde bir olak dedim; ses vermedin ki
.......Düğümleri çözek dedim; pas vermedin ki
.........Bu gidişin yönü duman sis, görmedin ki


Buz gibi yaşarken baharı özledim
Sensiz gecelerim ayazdı, bilesin
Kardelendim açtım, umuda yaz dedim
Üzgünüm can üzgün, yalanmış hevesin
.....Sitemim var sensiz geçen yaz bahara
.......Razıydım kışlara senle, yokla vara
.........Dinlemedin gülüm, düşürdün hep zora


Çağırsan koşardım mor ötesinden
Kaçma, gel bu aşkın kıbleğahı ol
Son kere içseydim gül nefesinden,
Demedim mi nazlım, gönlüm sana yol
.....Hep bana diyerek tut başından sal
.......Ne gönül bırak sen, ne tutacak dal
.........Son vedalar bana, sana hoşça kal

Refika Doğan-Antalya/Aralık 2009




sesli video linkleri:

http://www.youtube.com/watch?v=gXSJSFJVq24