Sarıkamış Şehitleri 2011 Nöbeti-2

24 Aralık Cumartesi sabahı 07ç00 de resepsiyonun telefonu ile uyandım. Kahvaltı salonuna vardığımda herkes sanki aynı anda gelmiş gibi biranda toplanıvermişti. Erzurum’dan Bardız’a hareket saatimiz belliydi. Bingür hoca 09.00 olarak belirlemişti.
Sabah yemekte bişi öğrendim. Akşam erken yattığımdan olanları sabah duyabildim ancak. İki gün önce Bardız’a doğru yürüyüşe çıkan AKUT gurubu yürüyüşü yarıda kesip geri dönmüşler.
AKUT grubundan 15 kişilik ekip 21 Aralık günü Erzurum’dan, 24 Aralık’ta Bardız’da buluşmak için yaya olarak yola çıkmışlar. İki gün iki gece süren yolculuktan sonra ikinci günün gecesinde dağda fırtınaya yakalanmışlar. 15 arkadaş kafa kafaya verip salim bir karara varmışlar ve AKUT Erzurum başkanı Bünyamin. Akbulut verilen ortak kararı onaylayarak çok doğru bir iş yapmışlar.Yürümeyi orada noktalayıp Erzurum’a geri dönmüşler.. Keşke akıl tutulmasına yakalanan Enver Paşa da benzer karar verebilecek kadar yiğit olabilseymiş.
Bingür hoca beraberinde bir de megafon getirmiş. Önce megafonun alarmını çaldırdı sonra ‘Kalkış saatine riayet etmeyip geride kalanlar vurulacaktı, duymadık demeyin’ diye bağırdı. Herkes otobüste yerini aldı ve kısa yolculuktan sonra Erzurum Özel Güneş İlköğretim Okulu önüne yaptırılan 120 çocuk anıtına geldik. 120 çocuk kim mi? Kısaca değineyim.
11. Kolordu, erzak kalmadığından aç kalan askere acele gıda yardımı istemiştir. Ne taşıt nede eli silah tutabilecek kimse kalmadığından, yaşları 12–17 arası 120 çocuk seçilir. 30 kiloluk torbalar dikilir ve her çocuğa 30’ar kilo yük verilir. 90-95km ötede cepheye erzak götürülür ama dönüş yolunda 120 çocuktan 82 si ve beraberlerinde 10 jandarma donarak ölür.
120 çocuk anıtı önünde Vali Sebahattin Öztürk, Belediye başkanı Ahmet Küçükler, Atatürk Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Hikmet Koçak ve Sarıkamış Dayanışma Grubu Başkanı Prof. Dr. Bingür Sönmez birer konuşma yaptılar ve resmen resmi olarak Bardız’a doğru uğurlandık. Otobüs sallandıkça kafam döndü bir ara gözlerimi kapadım; ne zaman ve nasıl geldik bilemiyorum Oltu’ya girerken gözümü açabildim. Kısa bir çay molası verdik. Ben yakınlarda bir hediyelik eşya dükkânına daldım. Camekânda beğendiğim tespihi sordum; ‘’Abi o 180 Lira’’demez mi? Söyleyecek söz bulamadım; gayriihtiyari ağzımdan; ‘’En ucuzu kaç para’’? dediğimi anımsadım. ‘’Abi fiyatlarımız en düşük 50 Liradan başlar’’ dedi. Eh nede olsa dünyaca ünlü Oltu taşından yapılıyor. Boynumu bir yana yıkıp geri döndüm.
Otobüsümüz yola devam etti. Oltu’yu çıktıktan sonra dik yamaçlı dağlar, döne döne, ine çıka, kıvrım kıvrım yollardan ilerliyoruz. Avrupa’nın birçok ülkesinde arabamla dolaştım ve Türkiye’ye Almanya’dan onlarca kez arabamla geldim. Torosları defalarca aştım ama böylesi dağları hiç mi hiç görmedim! İlerledikçe Dünyanın oluşumu ile ilgili izlediğim belgeseller gözümün önüne geldi. Dağların arasında binbir güçlükle yapılmış bu yolların dışında bırakın araçla yol almayı yeye bile geçecek tek bir geçit yok. Savaş olsa olsa bu vadi içinde olmuştur diye düşünürken; ‘’Bu gördüğünüz vadi boyunca çok çetin savaşlar olmuş! Türk birlikleri bu vadide yürümüş Rus birliklerinin üzerine. Tabii Ruslar savunmada olduklarından Türk birliklerine çok zayiat verdirmişler!’’ diyen Bingür hocanın sesi geldi. Dağın yamacına bakayım diye otobüsün camına yüzümü yapıştırdım ama nafile dağın doruğunu göremedim. Etrafa göz attım, inanın dağ keçisini getirseniz yürüyemez buralarda. Bu dik yamaçlardan doruğa kartallar nasıl yükselir acaba? Kurt ulumaları karşı yamaca nasıl yansır? Sanki her an yamaçlardan otobüs yada otomobil büyüklüğünde bir kaya ha koptu ha kopacak; insanın içi ürperiyor!
Nihayet otobüsümüz ‘’Allahüekber Yürüyüşü Anıtı’’ önünde durdu.. Herkes anıt önünde hatıra fotoğrafı çekindi ve yola tekrar devam ettik.
Kış git gide yüzünü gösteriyordu. Çarpıcı ve keskin virajlar yolların karlı ve buzlu olması da cabası. Her an içime bir korku salıyor. Büyük güçlüklerle neden sonra bir kale göründü. Kale, tepenin başında sarp kayalar arasında küçük ama hala ihtişamını koruyor. Bu kale Bardz Kalesiymiş. Bardız Kalesi; ‘’ Şenkaya ilçesi Bardız çayı kenarında yüksek kayalar üzerinde bulunan ve Akkoyunlu’lar döneminde El Melik İzzettin tarafından yapılmış, ‘’Gaziler Kalesi’’ adıyla da bilinen kaledir.
Bardız köyü bu kale eteğine kayalar üzerine yer almaktadır. Uzaydan görmeyi çok isterim Tıpkı leylek yuvasını andırıyor sanırım tepeden bakınca.
Köyde bir karakol ve güzel bir İlköğretim Okulu var. Bir de ihtişamlı tören alanı. Dönemin Şenkaya Kaymakamı tarafından yapılmış. Yapımında kaymakam kazma kürek günlerce amele gibi çalışmış. Bu yüzden de köylüler Kaymakamın adını vermişler meydana. ‘’Kaymakam Mehmet Gök Meydanı’’ Mehmet Gök, şimdi Erzurum Vali Yardımcısıdır.
Lapa lapa kar yağmaya başladı. İrili ufaklı, çoluk çocuk bütün ahali tören alanında beklemeye başladı. Ülkemizin olmazsa olmazı bürokrat beklemesi imiş. Meğer Müsteşar gelecekmiş, dudaklarda mırıltı döküldüğü her yüzden anlaşılıyor; bekledik çaresiz. Tören yapıldı o sıra tören alanının yanında bulunan küçük bir kahve vardı bir çay içeyim diye içeriye daldım.Kendimi Coşkun Aral ile aynı masada buldum. Bir gün önce kendisine iki şiir kitabım ile birde yayınlanmamış ama kendim özel yaptığım ‘Türk Destanları’ nı verdim. Konuşmamız sırasında konu nereden nasıl açıldı bilemiyorum Yaradılış Destanından söze girdi Coşkun Aral. Muhabbet öyle koyulaştı derken bir kişi ‘’Yahu yemek dağılıyor okulda’’ dedi. Biz kalktık hemen okul yolunu tuttuk Ne diyeyim ben bu şansa. Ah be Coşkun Aral. Benimle birlikte sende kaçırdın yemeği, oh olsun sana. Akşam Otelde o harikulade yemekler şimdi de Bardız Köylülerinin yaptığı yemekler. İnanın yemeklerin kokusu hala burnumda. Hemen yakındaki bakkala gittim yarım kilo fındık içi fıstık içi kurabiye kek ne varsa topladım. Gözüm doymamıştı çünkü. Çaresiz otobüse bindik aç karnına. Bir ara elinde kartonla dolaşan bir arkadaşımız ‘’Yemeği kaçıranlara börek var’ diyerek dolaşıyordu. Hemen uzandım üç tane aldım ikisini yedim birini de yedekledim. Bardız dağına ‘’Yaylasına’’ çıkmak için hazırdık artık.

Harun YİĞİT
Devam edecek

Of of offffffffffffffff...............!!!!
harikalar harikası bir yazı bu...
*
Devamını bekliyoruz....
*
Benim başımdakine çatan bi de ha...
Ahanda aynısı...
Demek (soğukfes) bu olsa gerek...
*
Yazının devamını ve fotoğrafları merakla bekliyoruz........
*
Teşekkürler...

Mustafa CEYLAN

Haa Bu arada Yusuf un dedigi kebap ve kadayifi yedim. Kadayifdan 1 kebabptan 3 defa yedim kesge Antalya ya da o kebapcidan acilsa!

yeni yetme ermeniler ve ermeniciler de okumalı bu diziyi. mustafa hocaya kebap getiremesen de bir kartopu getir harun özlemiştir o kartopunu.

Heyecanlı bir dizi bu ya...çabuk gelsin arkası...

harun hocam fazla gezme kilo alır gelirsin ip gibi gittin yumak gibi gelirsin ) sevgilerimle bizsiz gezersin karlara gömülesin...)

---