MANEVİ EVLATTAN ANASINA

Mustafa CEYLAN

Güzide Gülpınar TARANOĞLU, benim mânevi anamdir. Anam dünyanın en hassas, en güzel insanıdır. O na nasıl hitap etmem gerektiğine bir türlü karar veremiyorum. Bu nedenle de, bu satırları kaleme almadan önce saatlerce düşündüm.

Gönüllerimizin sultanı, can anam. Burcu burcu Anadolu kokarsın, kır çiçeği, gül, nergis, menekşe kokarsın sen... Ellerinden öper, dualarını beklerim!

Ayyıldızlı bayrağımın dalgalanışında gülen yüzünü görürüz. Milletimin birliğinde, dirliğinde ışıl ışıl parlayan aydınlık yüzünü görürüz. Kara gecelerimizi aydınlatan ışıklı gözlerindir anam. Moralimizi yüksek tutan, enerji küpümüzsiin sen. Sevincimiz, neşemiz, baharımızsın. Hem de hiç bitmeyen, yüreklerimizden hiç eksilmeyen baharımızsın. Çiçeklerle bezersin gönüllerimizi. Umut, aşk, heyecan, yaşama gücü hep senden gelir.
Ufuk çizgimizi kaplayan kara bulutları, senin ipeksi sesinle ve umut veren şiirlerinle göklerimizden süpürürüz. Acılarımızı seninle paylaşır, sevinçlerimizi sana ulaştırmaya gayret ederiz. Doğan çocuklarımıza senin adını veririz ki, bir an olsun senden ayrı kalmayalım diye...

Anam benim... Gülpınar adını verdiğim kızım, tıpkı senin gibi. Biliyor musun ki. o da şiir yazıyor, o da resim yapıyor. Senden almış bu güzelim hasletleri, onun ruh şölenini sen gerçekleştiriyorsun. Senin kilometreleri aşarak gönderdiğin mânevi esintiler, evimizde-barkımızda huzur, bolluk, bereket ve mutluluk vermektedir. İnan anam, sensiz yaşamak imkânsız. Sen, yaşama sebebimizsin. Sen, güçlüklere karşı direnme gücümüzsün. Sen, üretim dinamiğimiz, sen dizimizde derman, gözümüzde fersin... Sen, içimizin balkonlarındaki çiçeksin. Sen, bitmeyen pınarımızsın. Sen GÜLPINAR’ımızsın...

Gülpınar anam benim, Güzide anam... Can anam... Sevgi mıknatısı, hoşgörü destanı, iyilikler okyanusu sensin. Şiirimiz, mısramız, en güzel kafiyemizsin...

Türk şiirinin yaşayan zirvelerini ele aldığım tahlil çalışmalarımı devam ettirmekteyim. Bu çalışmalarda, senin şairlerimize, özellikle genç şairlerimize açık yüreğin, tutumun davranışın ve büyük desteklerin bana yol gösterici oldu. Sen tuttun ellerimden ve beni tahlil eserlerinin ortasına bıraktın. Sen ne iyisin, ne güzelsin... Bana, ne güzel eserler kazandırdın. Edebiyatımıza, kalıcı, iz bırakan eserler vermemi sağladın..

Nasıl mı? Bak anlatayım, anam...

Yıllar, yıllar önceydi... Evinize gelirdim. Orada, şiiri doya doya içerdim. Çay içerdim, ama içtiğim çay değil, şiirdi... Rahmetli Halide Nusret Zorlutuna anamı, rahmetli Enver Tuncalp ağabeyimi, Fethi Gözler Hoca’mı, Kemal Or’u, Şahinkaya Dil’i ve daha birçok ustamı, sizin evde tanımıştım. Rahmetli ağabeyim Sami Ateş’le birlikte sizin evdeki şiir sohbetlerini hiç kaçırmazdım. Sizde tanıdığım cümle ağabeylere, üstadlara Cenab-ı Allah’dan rahmet diliyorum. Mekânları cennet olsun... Sizde tanıdığım ve bugün yaşayan şairlere de daha nice uzun ömürler diliyorum...

Anam benim, Güzide anam.. Hele beni bir dinle. Anlatmak istediğim şudur:

O şiir sohbetlerinde, senin müşfik bir kelebek gibi davranışın var ya... Senin gençleri can kulağıyla dinleyişin var ya.. Şiire yeni başlamış gençlere yaptığın destekler var ya.. İyi, güzel ve has şiiri yürekten alkışlaman var ya.. İşte, beni ben yapan ve böylesi tahlili eserlerini kaleme almamı temin eden de sensin. Bu tutumun, bu havan ve bu gülen yüzündür.

Şimdilerde, yaşayan on şairi gündemime almış bulunuyorum. Bunlardan Tahir Kutsi Makal’ımızı kaybettik. O, şimdi ebedî sevgilisine kavuştu. Kendisi hakkında yaptığım tahlil çalışmamı enfes bulmuş ve yayınlatmak için çaba sarfediyordu. Bana “Makalog” ismini takmıştı. Çünkü, onu bugüne kadar en iyi anlayan ben olmuştum. En iyi anlatan ben.. Mekânı cennet olsun..

Rahmet diliyorum Taranoğlu hanımefendiye.