Sende Kaldım Antalya (Gülce Buluşma) 



Kepez üstünden göz süzdüm sana ilk 

İlk anda başladı bu sevgililik 

Tanrım diyebildim,. 
Ve seninle yaşlanabilmeyi diledim. 
Sonra süzüldüm tenhalarına, 
Hayran hayran dolaştım 
Mecnun gözlerimle.. 
Fark etmiştin ki beni 
Kabarmıştı kolların, 
O an duydum, 
Turunç çiçeklerinin 
Ve ıhlamurların rayihalarını, 
Tütüyordu koltuk altlarından. 

Memleket kokusu bu imiş meğer 
Bir ciğerlik hava bir ömre değer 

O zamanlar 
Trafik kargaşasını 
Filmlerde gören 
Mutlu insanlar yaşıyordu seninle. 
Caddeleri, 
Yağmurlar yıkıyor 
Rüzgârlar kurutuyordu. 
Tabiri caiz ise bal dök yala. 
Yaşama sevinci soluyordu insanlar. 

Su satın almaksa, boşa zahmetti 
Yağmurun sendeki adı rahmetti 

Işıklar Adriyan kapısını aydınlatıyor, 
Kale kapısını 
Yeni gelenler bekliyordu. 
İlahi nurlar saçan, 
Bir kandil fitili gibi 
Döne döne yükseliyordu, 
Yivli minare. 
Ve zamanı hatırlatıyordu solundaki taş kule. 

Tarihi yaşatmak kâr kalmış sana 
Ömür bahşediyor, bakan insana 

Cumhuriyet meydanından 
Utana sıkıla, 
Uzanıp bakmıştım kale içine. 
Binlerce yıllık, mahremiyetine göz değirmiştim. 
İçimden hep böyle kalmanı geçirmiştim. 
Tüccar kafalı işletmeler yoktu henüz 
Tophanede çay içiliyordu, 
Gam keder atılıyordu Akdeniz’e. 

Kadın yarından seyre dalmıştım, 
Akdeniz solumuştu yüzüme 
Nefes nefes senin olmuştum, 
Yurdum olmuştun. 


Huzuru ilk sende buldum inan ki! 
Göbeğim bağrına gömülmüş sanki 

Gönlümde keyf halk edilmemişti henüz 
Ve sen birlikteydin denizle. 
Deniz hoşnuttu ki senden, 
Bozdurmuştu hazinelerini. 
Altınlarını kum edip, 
Lara’da sermişti ayaklar altına. 
Nadide taşlarından, 
Gerdanlık yapmıştı Konyaaltı’na. 
Ve sen Falezlerini, 
Taç etmiştin onun başı üzerine 
Akdeniz tacına çarpa çarpa arınıyordu 
Öfkesinden, kibrinden, kirinden 

Altmış sene önce der Akıltopu 
Benim yirmi yılcık bak hepi topu 

Zaman her derde devadır derler 
Bak sana dert oldu akan zaman 
Huzur çekildi caddelerinden 
Kargaşaya kaldı Meydan 
Yağmurlar arıtamaz oldu 
Yaban el artıklarını 
Rüzgârlarsa giremiyor içerine 
Rüzgâr perdelerinden. 
Kokuları çekildi 
Turunçların, ıhlamurların 
Şimdi can derdine düştüler. 

Hey! gece dağıtıp gündüz uyuyan (lar) 
Nerede gönüllü yeşil boyayan (lar) 

Mavi bayrağının altına 
Hoyratça demir attı dev gemiler 
Rüzgâr denizden esince 
Sintineyle tanıştı 
Kıyıda yüzen acemiler. 
Senin eşsiz tacını 
Uyduruk betonlarla, 
Sözüm ona süslediler… 
Rantçı emmiler. 

Bu ne hal Antalya’m 
Söyle bu ne hal 

Mazideki seni al gönlümden al 
Ne olur Antalya’m bari böyle kal.