özümün filizlendiği topraklar’ a...

Oniki yıl oldu ayrı düşeli
Yüzünü özledim Şenkaya’ m senin.
Hasret ateşiyle yürek pişeli
Közünü özledim Şenkaya’ m senin.


Evimin önünden geçerdi dere
Bir uçta Vartanik, Mitınder nere?
Panayır kurulur Penek' te yere
Bezini özledim Şenkaya' m senin


Mayıs aylarında nakış döşeli
Hercai baharın cennetin eli
Kayın ormanında, çamlı meşeli
Yazını özledim Şenkaya’ m senin.


Kuşluk vaktine dek dağda kuzuydum
Özgürlük türküsü, ağıt, sızıydım
Anamın babamın kara kızıydım
Tozunu özledim Şenkaya' m senin


Karlı dağlarını göresim geldi
Yüzümü toprağa süresim geldi
Kınalı kuzumu sarasım geldi
Özünü özledim Şenkaya’ m senin.


Koz Dağın doruğu duman saldı mı
Yâr diye koynuna karı aldı mı
Mağrur Kızılkale öksüz kaldı mı
Düzünü özledim Şenkaya’ m senin.


Topraktan damıyla evimiz güzel
Âşıklar gelirdi, özel mi özel
Divanı, curası çalardı gazel
Sazını özledim Şenkaya' m senin


Hendere yolunda tarlanın biri
Nahıryolu' ndaki az daha iri
Karanlık çökünce ağılda sürü
Kuzunu özledim Şenkaya' m senin.


Ufacık, tefecik, kehribar gözler
Ata’nın yolunda verilmiş sözler
Adını andıkça Refika’m özler
Sözünü özledim Şenkaya’ m senin


Refika Doğan / 1979.Ankara


Dostlardan dörtlükler...


Çığ gibi büyürse yüreğimde kar
Hasreti gurbeti içinde arar
Gönlüme dökülür sarı yapraklar
Güzünü özledim Şenkaya’m senin ---Mehmet ÖZDEMİR