Ah, can!
Yürek sesim,
bütün olduğum öbür yanım...
Gül yüzüne doyamadığım,
döşümde belediğim bebeğim, nerdesin?

Sevdiğim
her şeyim…
Okyanus yüreğine sal beni, sal ki;
med vakti duygularım çağlasın.
Dizlerine kapanan başım
sevgisine ağlasın,
sarsın, bağlasın kolların bu öksüzü, ne olur!

Her zaman ve şartta sevdiğim
aşkım,
can özüm, yârim;
anafor gibi kaynıyor yüreğim.
İçimde ki dal budak sarmaşık;
kök salmışsın sevginle coşuyorum…

Öyle bir sevda ki, doruklarda yer tuttu.
Bir sen varsın,
bir tek sen...
Seni uzakta düşünemiyorum!
Sinemin bebeği; içim yanıyor,
ödüm kopuyor…
Bulmuşken serap olsun istemediğim;
yüreğim titriyor,
özlemin kanıyor gözlerimde!

Bahar kokulu,
yüreğimin sahibi, sevdam;
sevgim seni kuşatmışken
sensiz nasıl olurum? !

Refika Doğan-Antalya 2006