Ahvalim



Dayanamıyorum, desem anlar mısın ızdırabımı?
Gözyaşlarımın selinde yıkar mısın gözlerini?
Yâr, gül yüzlü yâr, kıy da at beni şu yara;
Ya senle yaşayım ya sensiz öleyim.
An be an artar da dağıtır beni hasretin…
Umut gemimizin yelkeni yırtıldı.
Karmakarışık oldu ruhum, özüm sensiz.
Seni saklamak isterdim, şu bir yumruk yürekte.
Versinler isterdim seni, avcumun içine.
Dağlar yol vermedi, bentler vurdu gönlüme.
Sellere kapıldı umutlarımın düşleri.
Sen diye haykırdım da yel aldı çığlığımı.
Duymadın sesimi, görmedin ahvalimi.
Dönüp de bakamadın ya giderken kıyamayıp bana;
Şimdi hiç bakma kıyamazsın, gözlerimin feri yok…
Tutmaz oldu ellerim, yazamaz tek bir kelam.
Sen diye yandı dilim, adını ana ana.
Yâr, ey yâr! .. Duy n’olursun ey canda canım.
Hangi dağın ardındaysan bileyim yaşadığını;
Bir duman eyle de gönder yüreğinin yangını.

Serap Özaltun