Gökler ağlasa bile yerler duymaz sesini

İçinde huzur olmaz tutsan da nefesini

Ona fırsat verirsen doldurur kesesini,

İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

 

Kahramanlar Yurdunda çakallara yer olmaz

Allah diyen hak dostu asla yollarda kalmaz

Gün olur devran döner kapını kimse çalmaz,

İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

 

Cahil okumasa da okumak bizlere hak

Kaldır da şu başını şöyle ufuklara bak

Mevla’ya yalvar artık inkar etmeyi bırak,

İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

 

Menzile varmak için hayli çalışmak gerek

Sessiz Gemi kalkacak buna alışmak gerek

Gideceğin hedefe hemen ulaşmak gerek,

İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

 

Her sabah doğan güneş dünyayı aydınlatır

Maneviyat duygusu gücüne güçler katır

Mazide kalan günler hep seni hatırlatır,

İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

 

Afacan Çocuk gibi gönül yerinde durmaz

Mahşeri kalabalık Sıratta kimse vurmaz

Kardeş dediğin bile hatırını hiç sormaz,

İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

 

Çile çeken adamın gönlü her zaman gamdır

Hak Yolunda yanacak olanlar mutlak vardır

Sevdiğine kavuşan gönüller bahtiyardır,

İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

 

Yokuşu çıkmak için dağları aşmalısın

Kainata bakarak birazda şaşmalısın

Vuslata ermek için durmadan koşmalısın,

İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

 

DOĞANAY’ım üzülme Hak katına varınca

Hesabını düzgün ver Münkir-Nekir sorunca

Senden hakkını alır çölde topal karınca,

İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

 

Kemal DOĞANAY