Sevgiye Dair (SARMA KAFİYE)

Renkleri haktan ise yürek denizi yakar,
Tuvale düşen damla filizlenip boy verir.
Narçiçeği açacak Zühre alsa ay verir,
Zibilde debelenen ya dolu görür ya kar.

Bozulursa ibresi düzelmez dengesizin,
Verir ki kalbe zarar sürer perişan hali.
‘Yaradan’dan ötürü’ hem de Yunus misali,
Sevgiyi sevda gibi tuttuysan denge sizin.

Kan tutuşur göz görür hele ki vicdan sızlar,
Sevgi yüklü geminin yan yatarsa direği.
Her çilede çok süyüm hakikatin gereği,
Bu yumağa sarılmaz kalbi kör vicdansızlar.

Fikir yoksa beyninde akıl neyler koyuna,
Gönlü yeşermeyen hem garez hem kin güder.
Kazanan yaren olur gönüller bayram eder,
Sevgiyle kucaklaşıp yatsak koyun koyuna.

Şahit olmasın gözler bütün gün ahımıza,
Vuslatî der sevgide başta gerekir sabır.
Mutluluğun çaresi, yürüsün arşa kebir,
Kefaretimiz olsun bütün günahımıza.

Osman Öcal